Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Wojciech Jakimowicz, Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.), Sędzia del. WSA Anna Wesołowska, po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta W. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta W. a Burmistrzem D. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku M. J. o skierowanie do domu pomocy społecznej postanawia: wskazać Prezydenta Miasta W. jako organ właściwy w sprawie.
Wnioskiem z 31 sierpnia 2021 r. Prezydent Miasta W. wystąpił o rozstrzygnięcie sporu pomiędzy wnioskującym a Burmistrzem D. w sprawie rozpatrzenia wniosku M. J. o skierowanie do domu pomocy społecznej. W uzasadnieniu wniosku wskazano, że 5 lipca 2021 r. Kierownik MOPS w D. przekazał do rozpatrzenia MOPR we W. dokumentację dotyczącą wniosku M. J. w sprawie skierowania do domu pomocy społecznej. Przekazanie sprawy oparto na art. 101 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, ze wskazaniem, że M. J. ostatnio był zameldowany na pobyt stały we W. przy ul. K., a obecnie przebywa bez zameldowania w miejscowości D. P. W ocenie MOPR we W., właściwość miejscową w tej sprawie należało ustalić według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Ze zgromadzonych dokumentów wynika, że ostatnim miejscem zameldowania na pobyt stały zainteresowanego była miejscowość W., jednak od wielu lat już we W. nie przebywa. M. J. utracił zameldowanie na pobyt stały we W. w 2004 r. Po opuszczeniu W. zamieszkał z rodziną w W., a następnie dwa lata temu przeprowadził się do miejscowości D., gdzie przebywa w mieszkaniu wynajętym dla niego przez żonę siostrzeńca Panią D G. Zamieszkiwany przez zainteresowanego lokal spełnia wymogi lokalu mieszkalnego. Tym samym nie są spełnione przesłanki wskazane w art. 6 pkt 8 ustawy o pomocy społecznej, niezbędne do uznania go za osobę bezdomną. W tych okolicznościach przepisem określającym właściwość miejscową gminy jest art. 101 ust 1 ustawy o pomocy społecznej. Odnosząc się do dodatkowej dokumentacji przesłanej przez MOPS w D. przy piśmie z 30 lipca 2021 r. p.n. protokół przesłuchania świadka/strony, na podstawie którego MOPS w D. stara się wykazać, że M. J. nie zamieszkuje w miejscowości D., ponieważ nie ma zamiaru przebywania w tej miejscowości (z przesłuchania wynika, że strona została do miejscowości D. przywieziona bez jej zgody, nie jest najemcą mieszkania, nie płaci czynszu, nie wie kto płaci za mieszkanie, "nie chce tutaj mieszkać", chce wrócić do W., ale "nie ma mnie kto zawieźć", nie zamierza i nie chce mieszkać tu na stałe, że codziennie myśli aby wyjść z domu i więcej do D. nie wrócić, a jego pobyt w D. jest chwilowy), MOPR we W. zakwestionował przedmiotowe zeznania. Wskazał, że gdyby twierdzenia zawarte w przedstawionym protokole przesłuchania M. J. były prawdziwe, to powinny stać się podstawą zawiadomienia o podejrzeniu popełnienia przestępstwa polegającego na uprowadzeniu M. J. i przetrzymywaniu go w zamknięciu bez jego woli. Zainteresowany przez dwa lata nie podejmował żadnych prób powrotu do W., mimo iż środki finansowe na przejazd posiadał z emerytury. W powrocie do W. nie przeszkadzało zainteresowanemu w żaden sposób zdrowie, co wynika z załączonej do akt dokumentacji medycznej. Stan zdrowia Pana J. uległ pogorszeniu dopiero w ostatnim czasie. W ocenie MOPR we W. nic nie stało na przeszkodzie by M. J. podjął próbę zmiany swojej sytuacji mieszkaniowej i gdyby nie był związany z miejscowością D., mógłby w każdej chwili podjąć starania niezbędne do zamieszkania we W.. Brak takich prób i działań ukierunkowanych w ten sposób, poddaje pod wątpliwość brak zamiaru stałego pobytu w miejscu swojego aktualnego przebywania.