Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak (spr.), Sędziowie NSA Joanna Runge - Lissowska, Jerzy Krupiński, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej z wniosku Burmistrza Miasta Myślenic o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem Miasta Myślenic a Prezydentem Miasta Dąbrowy Górniczej w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku w sprawie potwierdzenia prawa do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych postanawia: wskazać jako organ właściwy Prezydenta Miasta Dąbrowy Górniczej.
Kierownik Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Myślenicach wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosek o rozstrzygniecie sporu o właściwość z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w Dąbrowie Górniczej. W uzasadnieniu wskazano, że postanowieniem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Dąbrowie Górniczej przekazano wniosek S. S.. Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Myślenicach zakwestionował zasadność postanowienia w sprawie potwierdzenia prawa do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Ustalono, że w miejscu stałego zameldowania S. S. nie mieszka. Odebrano oświadczenie od jego matki M. S. zamieszkałej w Myślenicach, [...], z którego wynika, że S. S. od kilkunastu lat nie zamieszkuje pod tym adresem, około 2 lat temu odwiedził rodzinę w Myślenicach. Z uwagi na zameldowanie nie można S. S. uznać za osobę bezdomną, o której mowa w art. 6 pkt 8 i art. 101 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej.
Zgodnie z art. 101 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej: właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zameldowania osoby ubiegającej się o świadczenie. Fakt niewymeldowania się z Myślenic S. S. nie może w żadnym razie świadczyć o jego zamiarze stałego pobytu w tej miejscowości, a miejsce zamieszkania nie zawsze jest tożsame z adresem zameldowania. Miejscem zamieszkania, zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu, przy czym brak tytułu prawnego nie stanowi przeszkody, aby zamiarem stałego pobytu objąć miejscowość, w której aktualnie przebywa, czyli Dąbrowę Górniczą. Potwierdzeniem jest fakt korzystania w 2007 r. z pomocy Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Dąbrowie Górniczej (refundowanych przez Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Myślenicach) oraz ze świadczeń opieki zdrowotnej na terenie Dąbrowy Górniczej.
Również zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych, dokumentem potwierdzającym prawo do świadczeń opieki zdrowotnej jest decyzja wójta (burmistrza, prezydenta) gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 54 ust. 1 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn. Dz.U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027 ze zm.): "Dokumentem potwierdzającym prawo do świadczeń opieki zdrowotnej świadczeniobiorcy, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2, jest decyzja wójta (burmistrza, prezydenta) gminy właściwej ze względu na miejsce zamieszkania świadczeniobiorcy". Ustalenie właściwości według kryterium miejsca zamieszkania wymaga ustalenia przesłanek, których wystąpienie przesądza o miejscu zamieszkania. Według art. 25 Kodeksu cywilnego, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Istnieje domniemanie, że osoba fizyczna ma zamieszkanie w miejscowości, w której jest zameldowana na pobyt stały. Domniemanie to może być obalone dowodem przeciwnym.
W sprawie zostało obalone domniemanie, że miejscem zamieszkania S. S. jest miejsce zameldowania. Domniemanie to obaliło oświadczenie M. S. i ustalenia, że jego miejscem zamieszkania, w którym przebywa i skoncentrował dwoje sprawy życiowe jest Dąbrowa Górnicza.
Z tego względu na podstawie art. 15 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji.