Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku K.R. o skierowaniu do domu pomocy społecznej
Sentencja

Dnia 1 grudnia 2020 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Iwona Bogucka Sędziowie: sędzia NSA Rafał Stasikowski (spr.) sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz po rozpoznaniu w dniu 1 grudnia 2020 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta Ł. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość między Prezydentem Miasta Ł. a Burmistrzem Gminy W. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku K.R. o skierowaniu do domu pomocy społecznej postanawia: wskazać Prezydenta Miasta Ł. jako organ właściwy w sprawie. v.s.

Uzasadnienie strona 1/3

Pismem z 4 maja 2020 r. Dyrektor MOPS w Ł., działający z upoważnienia Prezydenta Miasta Ł. wniósł o rozstrzygnięcie negatywnego sporu o właściwość między Prezydentem Miasta Ł. a Burmistrzem Gminy W. w sprawie skierowania do domu pomocy społecznej K. R.

W uzasadnieniu wniosku organ wskazał, że ze zgromadzonej dokumentacji w sprawie wynika, że wnioskodawca przebywa w gminie L. Początkowo przebywał w Wojewódzkim Szpitalu dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w L. na oddziale o wzmocnionym stopniu zabezpieczenia na mocy postanowienia Sądu o zastosowaniu środka zabezpieczającego. Obecnie, jak wynika z dokumentacji oraz pisma MOPS w W. przebywa w Zakładzie Opiekuńczo - Leczniczym, który mieści się na terenie w/w Szpitala. Zdaniem organu w sprawie decyzja powinna być wydana przez organ gminy właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej w dniu jej kierowania. W niniejszej sprawie należy przyjąć, że centrum życiowe wnioskodawcy znajduje się na terenie Gminy L. Tutaj koncentrują się jego czynności życiowe i to bez względu na adres zameldowania. Obecnie pobyt wnioskodawcy z Zakładzie Opiekuńczo - Leczniczym nie jest już pobytem przymusowym. Z załączonej dokumentacji wynika, że wnioskodawca został wpisany na listę osób oczekujących na umieszczenie w Domu Pomocy Społecznej w R., do którego chciałby zostać skierowany zgodnie z wnioskiem. Z akt sprawy wynika również, że wnioskodawca nie posiada w Ł. żadnej bliskiej rodziny, ani nikogo bliskiego z kim byłby związany emocjonalnie. Należy zatem przyjąć, że doszło do utraty więzi wnioskodawcy między Miastem Ł. (gminą ostatniego zameldowania na pobyt stały) a wnioskodawcą oraz że od kilku miesięcy jego życie koncentruje się na terenie Gminy L. , gdzie znajduje się obecnie jego centrum życiowe. Wnioskodawca pozostaje członkiem wspólnoty samorządowej funkcjonującej na terenie Gminy L. i to organy tej Gminy są obowiązane rozpatrzeć jego wniosek. Jednocześnie wnioskodawca podniósł, że zachodzi przypadek szczególnie uzasadniony sytuacją osobistą K. R. i zasadne jest zastosowanie przepisu art. 101 ust. 3 ustawy o pomocy społecznej.

W odpowiedzi na wniosek Kierownik MOPS w W., działający z upoważnienia Burmistrza W., wskazał, że pobyt wnioskodawcy na obszarze Gminy W. wynika z postanowienia sądu o zastosowaniu środka zabezpieczającego. Pobyt ten ma charakter przymusowy. Bez znaczenia pozostaje przy tym, że aktualnie wnioskodawca przebywa w Psychiatrycznym Zakładzie Opiekuńczo- Leczniczym na terenie Szpitala, ponieważ pobyt ten ma charakter przymusowy i leczniczy. W związku z tym nie można przyjąć, aby pobyt ten związany był z zamiarem pobytu stałego. Ponadto, zdaniem organu, umieszczenie w zakładzie leczniczym oraz zastosowanie środków zabezpieczających nie jest jednoznaczne ze zmianą miejsca zamieszkania w rozumieniu art. 25 k.c. Zdaniem organu, nawet dobrowolny pobyt wnioskodawcy w szpitalu położonym na terenie określonej miejscowości nie stanowi przesłanki uznania tej miejscowości za miejsce pobytu stałego. Wnioskodawca jest osobą nieposiadającą aktualnie miejsca zameldowania, jest osobą bezdomną. W tej sytuacji właściwość organu powinna być ustalona na podstawie art. 101 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej. Kierownik MOPS wskazał również, że Prezydent Miasta Ł. błędnie wywodzi istnienie na obszarze danej jednostki samorządu terytorialnego miejsca zamieszkania przez ograniczenie zakresu definicji legalnej wynikającej z art. 25 k.c. wyłącznie do aspektu zewnętrznego, czyli faktu przebywania w określonym miejscu. To nie przynależność do określonej wspólnoty samorządowej stanowi przesłankę przyjęcia określonego miejsca zamieszkania w rozumieniu art. 25 k.c., ale odwrotnie, to stwierdzenie występowania aspektu zewnętrznego i wewnętrznego łącznie pozwala przyjąć, że można mówić o miejscu zamieszkania, a tym samym przynależności do określonej wspólnoty samorządowej.

Strona 1/3