Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz, Sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska, Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek, Protokolant asystent sędziego Katarzyna Ślizak, po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Starosty K. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Starostą K. a Burmistrzem M. w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie rozpoznania sprawy dotyczącej przejęcia własności pojazdu marki [...], nr rej [...] postanawia: 1. odrzucić wniosek; 2. zwrócić Staroście K. z kasy Naczelnego Sądu Administracyjnego kwotę 100 (sto) złotych uiszczoną tytułem wpisu od wniosku.
Starosta K. wnioskiem z dnia 25 kwietnia 2013 r. wystąpił do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy tym organem a Burmistrzem M. w sprawie dotyczącej przejęcia własności pojazdu marki [...], nr rej. [...]. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie postanowieniem z dnia 13 maja 2013 r. sygn. akt II SO/Sz 12/13 przekazał ten wniosek do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że w dniu 28 listopada 2011 r. Straż Miejska w M. wydała dyspozycję usunięcia pojazdu nr [...] na podstawie art. 50a ust. 1/art. 130a ust. 4 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) z powodu utrudnienia ruchu.
W związku z brakiem kompletnej dokumentacji w sprawie przejęcia pojazdu na podstawie art. 130a ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym, Starosta K., pismem z dnia 19 marca 2012 r. zwrócił się do Straży Miejskiej w M. o dostarczenie brakującej dokumentacji, na które dnia 27 marca 2012 r. otrzymał odpowiedź, że pojazd został porzucony, a to kwalifikuje się pod art. 50a ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, o czym pismem z dnia 2 kwietnia 2012 r. powiadomiono Straż Miejską w M. W odpowiedzi na w/w pismo z dnia 2 kwietnia 2012 r. Straż Miejska w M. zmieniła kwalifikację - na pojazd pozostawiony w miejscu, gdzie jest to zabronione i utrudnia ruch oraz wjazd i wyjazd z posesji. W związku ze zmianą klasyfikacji z porzucony na pozostawiony, pismem z dnia 19 kwietnia 2012 r. zwrócono uwagę na fakt, że stan pojazdu wskazuje na to, że pojazd nie jest używany, co wskazuje na fakt jego porzucenia. Odpowiedzią na powyższe pismo Starosty K. było dostarczenie w dniu 30 listopada 2012 r. kopii powiadomienia właściciela pojazdu o możliwości odbioru pojazdu i skutkach jego nieodebrania.
W odpowiedzi na wniosek Burmistrz M. wniósł o odrzucenie wniosku, ewentualnie o uznanie, że organem właściwym w sprawie jest Starosta K. Organ wskazał, że sygnalizowany przez Starostwo Powiatowe w K. problem nie ma charakteru sporu kompetencyjnego. W niniejszym stanie faktycznym o sporze kompetencyjnym mówilibyśmy w sytuacji, gdyby zarówno Powiat, jak i Gmina poczuwała się zobowiązana do wydania orzeczenia na podstawie art. 130a lub też obydwa podmioty rozstrzygały stan faktyczny na podstawie art. 50a ustawy Prawo o ruchu drogowym. Tymczasem bezspornym jest, iż w niniejszej sprawie Gmina wywodzi swoje kompetencje z art. 50a, a Powiat z art. 130a - sporne natomiast w sprawie jest właściwe zakwalifikowanie stanu faktycznego - a więc hipotezy normy prawnej, którą należy zastosować do rozstrzygnięcia zaistniałego konfliktu. To też jednoznacznie wskazuje, iż zaistniały spór nie jest sporem o właściwość, a dotyczy on właściwego ustalenia stanu prawnego. Tym samym, w ocenie organu, niniejszy wniosek podlegać winien odrzuceniu.
Organ wskazał, że pracownicy Straży Miejskiej wydali dyspozycję nr [...] usunięcia pojazdu na podstawie art. 130a ust. 4 ustawy Prawo o ruchu drogowym. Odholowany pojazd pomimo uszkodzeń wymienionych w dyspozycji nie był pojazdem bez tablic rejestracyjnych i nic nie wskazywało na to, że jest to pojazd nie używany, nie było zatem jakichkolwiek przesłanek do przyjęcia jako podstawy usunięcia pojazdu art. 50a w/w ustawy. Pismem z dnia 19 marca 2012 r. Starosta K. zwrócił się do Straży Miejskiej w M. o uzupełnienie informacji wskazując jednocześnie, że dnia 28 lutego 2012 r. jednostka prowadząca parking zawiadomiła o nieodebraniu tego pojazdu z parkingu (art. 130a ust. 10g ustawy Prawo o ruchu drogowym). W odpowiedzi przesłano dyspozycję i udzielono informacji, iż nie ustalono kierowcy i właściciela pojazdu.