Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.) Sędziowie sędzia NSA Janina Antosiewicz sędzia del. WSA Iwona Kosińska Protokolant sekretarz sądowy Monika Myślak-Kordjak po rozpoznaniu w dniu 6 maja 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta Poznania o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezydentem Miasta Poznania a Wojewodą Wielkopolskim w przedmiocie wskazanie organu właściwego do rozpoznania zażalenia A. K. na decyzję Komendanta Straży Miejskiej Miasta Poznania o odmowie skierowania do sądu wniosku o ukaranie postanawia: odrzucić wniosek.
Pismem z dnia 8 lipca 2010 r. Naczelnik Wydziału Straży Miejskiej Miasta Poznania poinformował osobę składającą zawiadomienie o popełnieniu wykroczenia - A. K., iż odstępuje od skierowania wniosku o ukaranie. Jednocześnie wskazano, iż wnioskodawcy przysługuje zażalenie do organu nadrzędnego, tj. do Komendanta Wojewódzkiego Policji.
W dniu 20 lipca 2010 r. A. K. złożył do Wojewody Wielkopolskiego pismo zatytułowane "Zażalenie od decyzji z dnia 8 lipca 2010 r.", zawierające także uwagi dotyczące funkcjonowania Straży Miejskiej Miasta Poznania.
Następnie w dniu 5 sierpnia 2010 r. Wielkopolski Komendant Wojewódzki Policji w Poznaniu przekazał zażalenie A. K. Prezydentowi Miasta Poznania.
Wnioskiem z dnia 11 stycznia 2011 r. Prezydent Miasta Poznania, wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy nim a Wojewodą Wielkopolskim w sprawie zażalenia A. K. na decyzję Komendanta Straży Miejskiej Miasta Poznania o odmowie skierowania do sądu wniosku o ukaranie.
W uzasadnieniu organ, powołując się na przepisy art. 56a kodeksu postępowania w sprawach o wykroczenia oraz art. 7 ust. 1 i art. 9 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych, stwierdził, że właściwym do rozpatrzenia zażalenia jest Wojewoda Wielkopolski, działający przez Komendanta Wojewódzkiego Policji w Poznaniu.
W odpowiedzi na wniosek Wojewoda Wielkopolski podniósł, że w piśmie z dnia 19 lipca 2010 r. A. K. przedstawił informacje dotyczące wykonywanych czynności przez strażnika miejskiego.
W ocenie organu uzasadnia to przekazanie w/w pisma organowi sprawującemu nadzór służbowy w stosunku do pracowników - w tym przypadku do Prezydenta Miasta Poznania.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: sądy administracyjne rozstrzygają, stosownie do treści art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej powoływanej jako P.p.s.a., spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Zgodnie z art. 15 § 1 pkt 4 tej ustawy rozstrzyganie powyższych sporów należy do właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego. Spór o właściwość ma miejsce wówczas, gdy rozbieżność poglądów co do zakresu działania organów administracji publicznej dotyczy jednoczesnego przyjmowania lub wyłączania przez te organy własnych kompetencji do załatwiania indywidualnej sprawy administracyjnej w rozumieniu art. 1 pkt 1 k.p.a. (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 listopada 2006 r., sygn. akt II OW 51/06 niepubl).
W rozpoznawanej sprawie, przedmiotem złożonego wniosku jest wskazanie organu właściwego do rozpoznania skargi A. K. z dnia 19 lipca 2010 r., dotyczącej czynności wykonywanych przez strażnika miejskiego. Pismo to w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego jest skargą w rozumieniu przepisów działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego. W orzecznictwie sądowym nie budzi wątpliwości, że przedmiotem sporu kompetencyjnego czy sporu o właściwość nie może być skarga w rozumieniu przepisów działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego. Wniosek tego rodzaju jest niedopuszczalny i nie podlega kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 stycznia 2009 r., sygn. akt I OW 186/08 oraz z dnia 19 grudnia 2008 r., sygn. akt I OW 183/08).
Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny uznał wniosek o rozstrzygnięcie sporu za niedopuszczalny i dlatego na zasadzie art. 58 § 1 pkt 1 w związku z art. 64 § 3 P.p.s.a. należało go odrzucić.