Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrza [...] o dokonanie wykładni postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 listopada 2019 r. sygn. akt I OW 15/19 o sprostowaniu postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 sierpnia 2019 r. sygn. akt I OW 15/19 w sprawie z wniosku Prezydenta [...] o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem [...] a Burmistrzem [...] w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku K.D. z dnia 12 czerwca 2018 r. o przyznanie pomocy w formie bezpłatnego schronienia w schronisku dla osób bezdomnych postanawia: odmówić dokonania wykładni.
Postanowieniem z dnia 29 sierpnia 2019 r. sygn. akt I OW 15/19 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał Prezydenta [...] jako organ właściwy w sprawie rozpoznania wniosku K.D. z dnia 12 czerwca 2018 r. o przyznanie pomocy w formie bezpłatnego schronienia w schronisku dla osób bezdomnych. Omyłkowo jednak Sąd wskazał przedmiot sprawy jako wskazanie organu właściwego do rozpoznania wniosku K.D. "o finansowanie kosztów schronienia". Stąd postanowieniem z dnia 20 listopada 2019 r. Naczelny Sąd Administracyjny sprostował oczywistą omyłkę pisarską, zgodnie z art. 156 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej, jako: P.p.s.a.).
Pismem z dnia 28 lutego 2020 r. (data nadania pisma w urzędzie pocztowym) Burmistrz [...] wniósł o dokonanie wykładni postanowienia z dnia 20 listopada 2019 r. i wskazanie kto finansuje pobyt K.D. w schronisku dla osób bezdomnych oraz czy Gmina [...] ma obowiązek zwrotu kosztów pobytu Miejskiemu Ośrodkowi Pomocy Społecznej [...]. W uzasadnieniu wskazano, że MOPS [...] wysyła do GOPS [...] wezwania do zapłaty oraz noty księgowe domagając się blisko 18 000 zł zwrotu kosztów pobytu K.D. w schronisku. Postanowienie Sądu rodzi wątpliwości polegające na ustaleniu, która gmina w rzeczywistości ponosi koszty pobytu wymienionej osoby w schronisku oraz czy Gmina [...] ma obowiązek zwracać jakiekolwiek koszty z tego tytułu.
Naczelny Sąd Administracyjny rozważył, co następuje:
Zgodnie z art. 158 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej jako: P.p.s.a.), Sąd, który wydał wyrok, rozstrzyga postanowieniem wątpliwości co do jego treści. Postanowienie w tym przedmiocie sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym. W myśl art. 166 P.p.s.a., do postanowień stosuje się odpowiednio przepisy o wyrokach, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.
Wątpliwości, o których mowa w ww. przepisie mogą dotyczyć zarówno rozstrzygnięcia, jak i uzasadnienia orzeczenia. Konieczność wykładni konkretnego rozstrzygnięcia zachodzi wtedy, gdy jest ono sformułowane w sposób niejasny, a więc taki, który może budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, zakresu powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu wykonania wyroku. Wątpliwość co do stanowiska sądu zawartego w orzeczeniu powinna być rzeczywista, należy przy tym podkreślić, że dla oceny jej charakteru konieczne jest uwzględnienie zarówno sentencji, jak i uzasadnienia wyroku. Wątpliwości co do uzasadnienia orzeczenia mogą być wyjaśnione w trybie art. 158 P.p.s.a. jedynie wówczas, gdy jest to niezbędne do dokonania prawidłowej interpretacji sentencji orzeczenia. W trybie wykładni wyroku (postanowienia) nie rozstrzyga się o wszystkich wątpliwościach, jakie strona powzięła wobec rozstrzygnięcia sądu, muszą to być wątpliwości związane z treścią rozstrzygnięcia, zakresem powagi rzeczy osądzonej lub wykonalnością orzeczenia. W ramach wykładni nie jest też dopuszczalne formułowanie przez sąd dodatkowych powodów podjętego rozstrzygnięcia bądź zmiana uprzednio wskazanych motywów, jak również prowadzenie jakiejkolwiek polemiki w tych kwestiach, a także tłumaczenie powodów przyjętego sposobu rozstrzygnięcia sprawy (por. R. Hauser, M. Wierzbowski, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, Warszawa 2019 r., str. 752). Przedmiotem wykładni w trybie art. 158 P.p.s.a. nie mogą być także przepisy prawa.
W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w przedmiotowej sprawie nie zachodzą wątpliwości, które uzasadniałyby dokonanie wykładni postanowienia z dnia 20 listopada 2019 r. Zarówno sentencja, jak i jego uzasadnienie są jasne, w sposób oczywisty przedstawiają stanowisko Sądu oraz przyjęty tok rozumowania prowadzący do rozstrzygnięcia. Sąd jasno wskazał, że określenie przedmiotu sprawy wskazane w postanowieniu z dnia 29 sierpnia 2019 r. należało uznać za omyłkę pisarską podlegającą sprostowaniu. Wskazanie organu właściwego do finansowania pobytu zainteresowanego w schronisku dla osób bezdomnych czy też wskazanie czy wnioskodawca ma obowiązek zwrotu takich kosztów, wykracza poza dopuszczalne ramy wykładni orzeczenia, szczególnie orzeczenia o sprostowaniu oczywistej omyłki pisarskiej.
Podkreślić jeszcze raz należy, że wykładnia orzeczenia nie może prowadzić do nowego rozstrzygnięcia. Nie może także zmierzać do zmian merytorycznych polegających na reinterpretacji uzasadnienia czy jego poszerzenia o inne elementy istotne zdaniem wnioskodawcy.
Mając powyższe na uwadze - na podstawie art. 158 w związku z art. 166 i art. 193 powołanej ustawy - orzeczono jak w sentencji.