Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpatrzenia wniosku K. W. o przyznanie pomocy w formie zasiłku stałego
Sentencja

Dnia 26 stycznia 2022 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Monika Nowicka sędzia del. WSA Agnieszka Miernik po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2022 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrza Dobrej o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem Dobrej a Burmistrzem Warty w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpatrzenia wniosku K. W. z dnia 10 sierpnia 2021 r. o przyznanie pomocy w formie zasiłku stałego postanawia: wskazać Burmistrza Dobrej jako organ właściwy w sprawie.

Uzasadnienie strona 1/3

Pismem z 27 września 2021 r. Burmistrz Dobrej wniósł o rozstrzygnięcie sporu o właściwość między nim a Burmistrzem Warty przez wskazanie Burmistrza Warty jako organu właściwego do rozpoznania wniosku K. W. z dnia 10 sierpnia 2021 r. (w żądaniu błędnie wskazano datę wniosku, jako 20 sierpnia 2021r.) o przyznanie pomocy w formie zasiłku stałego do wydania decyzji administracyjnej przyznającej zasiłek stały.

W uzasadnieniu Burmistrz Dobrej wskazał, że Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w Warcie przesłał wywiad środowiskowy przeprowadzony z K. W., który zwrócił się z prośbą o przyznanie pomocy finansowej w formie zasiłku stałego. Wnioskodawca podał, że K. W. od około 2 lat zamieszkuje na terenie gminy Warta. Mieszka w campingu tzw. domku holenderskim, który jest urządzony, czysty, zadbany i wyposażony w podstawowe sprzęty gospodarstwa domowego. Strona nie posiada źródła dochodu. Nie jest zarejestrowany w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna mimo kilkukrotnego zobowiązywania przez pracownika socjalnego. Podano, że K. W. dobrowolnie wymeldował się ze stałego miejsca pobytu w Dobrej i wyprowadził się do miejscowości J. na terenie gminy Warta. Podczas rozmowy strona poinformowała, że na stałe chce osiedlić się w tamtejszej gminie. Organ wskazał, że ze zgromadzonych materiałów wynika, iż K. W. na stałe przebywa w miejscowości J. i nie planuje powrotu na teren gminy Dobra. Tam stworzył centrum swoich spraw życiowych: robi zakupy, ma bezpośredni kontakt z pracownikiem socjalnym, koncentruje w tej gminie swoją aktywność życiową. Tam także ubiega się o przyznanie lokalu komunalnego. Obecnie Burmistrz Warty prowadzi w tym zakresie postępowanie, o czym mowa w piśmie z dnia 18 grudnia 2020 r. Podano, że na II kwartał 2021 r. wstępnie wyznaczono termin zakwalifikowania K. W. na listę osób oczekujących na lokal z zasobów komunalnych gminy Warta. Wskazano, że wnioski o pomoc K. W. składa do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Warcie.

Wnioskodawca podkreślił, że o zamiarze stałego pobytu można mówić wówczas, gdy występują okoliczności pozwalające przeciętnemu obserwatorowi na wyciągnięcie wniosku, iż określona miejscowość jest głównym ośrodkiem działalności danej dorosłej osoby fizycznej. Dlatego też - w ocenie wnioskodawcy - wniosek powyższy należy uznać za zasadny.

W odpowiedzi na wniosek, Kierownik Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Warcie, działając z upoważnienia Burmistrza Warty, wniósł o wskazanie Burmistrza Dobrej jako organu właściwego w sprawie.

W uzasadnieniu odpowiedzi na wniosek podano, że K. W. pozostaje w związku małżeńskim, ma dwie dorosłe córki, z którymi utrzymuje regularne kontakty. Jest osobą bezdomną ostatni adres zameldowania posiadał w gminie Dobra, ul. [...], [...] Dobra. Wskazano, że sam zainteresowany w dokumentacji medycznej karty leczenia szpitalnego oraz w fakturach zakupu leków wskazuje adres stałego pobytu i korespondencji także w Dobrej przy ul. [...].

Wskazano, że K. W. od około 2 lat przebywa w miejscowości J., w campingu z cienkiej blachy, skromnie urządzonym, bez wygód. Zdaniem organu ciężko jest sobie wyobrazić mieszkanie tam zimą bez ogrzewania, bez bieżącej wody. Zdaniem Burmistrza Warty, domek campingowy można uznać za dobre miejsce do odpoczynku w okresie letnim, a nie całorocznym. Wskazano, że K. W sam niejednokrotnie ustnie oświadczał, że nie jest możliwy pobyt tam w okresie zimowym bez ocieplenia. Zdaniem organu w/w campingu z uwagi na przeznaczenie do krótkotrwałego pobytu osób, nie można uznać za "lokal mieszkalny" w rozumieniu art. 2 ust 1 pkt 4 ustawy z 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014 r., poz. 150 ze zm.). Podano, że K. W. przyznaje, iż swoje podstawowe potrzeby w zakresie higieny załatwia w Dobrej w mieszkaniu spółdzielczym, w którym był zameldowany do 28 października 2019 r.

Strona 1/3