Dnia 18 lutego 2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jan Paweł Tarno po rozpoznaniu w dniu 18 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku W. P. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Wojewódzkim Komendantem Policji w Olsztynie a Prezydentem Olsztyna w przedmiocie wydania pisma procesowego postanawia: odrzucić wniosek
Sądy administracyjne rozstrzygają, stosownie do treści art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zwanej dalej p.p.s.a., spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Zgodnie z art. 15 § 1 pkt 4 tej ustawy rozstrzyganie powyższych sporów należy do właściwości Naczelnego Sądu Administracyjnego. Spór o właściwość ma miejsce wówczas, gdy rozbieżność poglądów co do zakresu działania organów administracji publicznej dotyczy jednoczesnego przyjmowania lub wyłączania przez te organy własnych kompetencji do załatwiania indywidualnej sprawy administracyjnej w rozumieniu art. 1 pkt 1 k.p.a. (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 listopada 2006 r., sygn. akt II OW 51/06 niepubl).
Przedmiotem złożonego w niniejszej sprawie wniosku W. P. jest skarga na odpowiedź organu. Zgodnie z art. 3 § 2 p.p.s.a. kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na decyzje administracyjne, postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty, postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach oraz bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1 - 4a. W przepisach p.p.s.a. brak jest natomiast regulacji dotyczącej skargi na odpowiedź organu. Jest to w istocie skarga w rozumieniu przepisów działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego. Zatem wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego dotyczący takiej skargi jest niedopuszczalny i nie podlega kognicji Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Mając na uwadze powyższe, Naczelny Sąd Administracyjny uznał wniosek o rozstrzygnięcie sporu złożony przez W. P. za niedopuszczalny i
Sygn. akt I OW 17/09 dlatego na zasadzie art. 58 § 1 pkt 1 w związku z art. 64 § 3 p.p.s.a. należało go odrzucić.