Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon Sędziowie: Sędzia NSA Ewa Dzbeńska Sędzia del. WSA Ewa Kwiecińska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2014 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta Gdyni wykonującego zadania starosty z zakresu administracji rządowej o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezydentem Miasta Gdyni wykonującym zadania starosty z zakresu administracji rządowej a Wojewodą Pomorskim w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku I. A.-S. o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Wojewody Gdańskiego z dnia [...] marca 1980 r. dotyczącą przejęcia na własność Państwa nieruchomości postanawia: wskazać Wojewodę Pomorskiego jako organ właściwy do rozpoznania wniosku.

Uzasadnienie strona 1/5

Wnioskiem z dnia 18 września 2014 r. Prezydenta Miasta Gdyni, wskazując na art. 15 § 1 pkt 4 w zw. z art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), powoływanej dalej jako "P.p.s.a.", oraz art. 22 § 2 k.p.a. wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego zaistniałego pomiędzy Prezydentem Miasta Gdyni, wykonującym zadania starosty z zakresu administracji rządowej a Wojewodą Pomorskim, w zakresie rozpatrzenia wniosku I. A.-S. z dnia 14 sierpnia 2014 r. o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego decyzją Wojewody Gdańskiego z dnia [...] marca 1980 r. o numerze [...], stwierdzającej przejście na własność Państwa nieruchomości położonej w Gdyni przy ul. [...] 49, stanowiącej parcelę oznaczoną na k.m. 55 nr [...] o pow. 610 m2, zabudowanej budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym, poprzez wskazanie, że organem właściwym do rozpatrzenia sprawy jest Wojewoda Pomorski.

W uzasadnieniu wniosku wyjaśnił, że Wojewoda Gdański decyzją z dnia [...] marca 1980 r., nr [...] na podstawie art. 17 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o uregulowaniu stanu prawnego mienia pozostającego pod zarządem państwowym (Dz. U. Nr 11, poz. 37) stwierdził przejście na własność Państwa opisanej wyżej nieruchomości stanowiącej własność M. W..

Pismem z dnia 14 sierpnia 2014 r. spadkobierczyni M. W. - I. A.-S. wystąpiła do Wojewody Pomorskiego z wnioskiem o wznowienie postępowania administracyjnego zakończonego wskazaną wyżej decyzją Wojewody Gdańskiego z dnia [...] marca 1980 r. Wojewoda Pomorski pismem z dnia 1 września 2014 r. nr [...] powołując się na art. 65 § 1 k.p.a., przekazał sprawę do rozpatrzenia Prezydentowi Miasta Gdyni, wykonującemu zadanie starosty z zakresu administracji rządowej. W treści pisma Wojewoda Pomorski przywołał orzeczenia sądów administracyjnych (wyrok NSA z dnia 8 listopada 2007 r., sygn. akt II OSK 1474/06, postanowienie NSA z dnia 8 czerwca 2010 r., sygn. akt I OW 40/10, postanowienie NSA z dnia 10 czerwca 2010 r., sygn. akt I OW 45/10, uchwałę NSA z dnia 17 kwietnia 2012 r., sygn. akt II OPS 1/12), zgodnie z którymi organ, który wydał decyzję w ostatniej instancji nie jest już właściwy w postępowaniu wznowieniowym, w przypadku, gdy po wydaniu decyzji zmieniła się właściwość rzeczowa lub miejscowa, a także art. 112 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 518 ze zm.), z którego wywiódł kompetencję Prezydenta Miasta Gdyni, wykonującego zadanie starosty z zakresu administracji rządowej, w zakresie wydania rozstrzygnięcia o wznowieniu postępowania zakończonego decyzją Wojewody Gdańskiego, na podstawie art. 150 § 1 w zw. z art. 149 k.p.a.

Prezydent Miasta Gdyni podniósł, że nie zgadza się ze stanowiskiem prezentowanym przez Wojewodę Pomorskiego. Wskazał, że art. 20 k.p.a. stanowi, iż właściwość rzeczową organu administracji publicznej ustala się według przepisów o zakresie jego działania. Przepis ten odsyła więc do przepisów o zakresie działania organu administracji publicznej, czyli do norm ustrojowych ustanawiających zadania realizowane przez organy administracji publicznej. Powołując się na wyrok NSA z 26 września 1994 r., sygn. akt I SA 2002/03 podał także, że same przepisy prawa ustrojowego nie mogą stanowić podstawy do ustalenia właściwości rzeczowej organu. Właściwość tę należy ustalać w oparciu o przepisy prawne regulujące kompetencję zawarte w materialnym prawie administracyjnym, uwzględniając także te przepisy ustaw ustrojowych, które dotyczą kompetencji organów administracji publicznej. Art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 25 lutego 1958 r. o uregulowaniu stanu prawnego mienia pozostającego pod zarządem państwowym stanowi, że organem właściwym do wydania orzeczenia o przejściu na własność Państwa przedsiębiorstwa pozostającego pod zarządem państwowym, a także "innego mienia", o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 2 lit. b ww. ustawy, jest resortowo właściwy minister. Tak określona właściwość rzeczowa organu obowiązywała do 1 października 1974 r., tj. do czasu wejścia w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 maja 1974 r. w sprawie przekazania niektórych spraw z zakresu właściwości organów administracji państwowej wyższego stopnia do właściwości organów administracji niższego stopnia (Dz. U. z 1974 r. Nr 22 poz.131). Rozporządzenie to na podstawie § 1 pkt 11 lit. b) spowodowało przejście kompetencji do orzekania w sprawach regulacji stanu prawnego mienia pozostającego pod zarządem państwowym z ministrów na terenowe organy administracji państwowej stopnia wojewódzkiego o właściwości ogólnej. Rozporządzenie obowiązywało do 1 lipca 1983 r., kiedy to weszła w życie ustawa z 20 lipca 1983 r. o systemie rad narodowych i samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 41, poz. 185). Art. 181 pkt 1 tej ustawy stanowił, że traci moc ustawa z dnia 25 stycznia 1958 r. o radach narodowych (t.j. Dz. U. z 1973 r. Nr 43, poz. 277), która w art. 99 ust. 2 upoważniła Radę Ministrów do określenia w drodze rozporządzenia, które ze spraw należących w myśl ustaw wydanych przed dniem 9 grudnia 1973 r. do organów administracji państwowej wyższego stopnia przechodzą do właściwości organów administracji państwowej niższego stopnia.

Strona 1/5