Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.), Sędzia NSA Maciej Dybowski, Sędzia WSA del. Ewa Kręcichwost-Durchowska, po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Wójta Gminy W. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Wójtem Gminy W. a Prezydentem Miasta L. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku Z. M. o skierowanie i dofinansowanie pobytu w domu pomocy społecznej postanawia: wskazać Prezydenta Miasta L. jako organ właściwy w sprawie.
Wnioskiem z dnia 20 lipca 2020 r. Wójt Gminy W. wystąpił o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Wójtem Gminy W. a Prezydentem Miasta L. w sprawie dotyczącej wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku Z. M. o skierowanie i dofinansowanie pobytu w domu pomocy społecznej.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że 6 lutego 2020 r. do MOPR w L. wpłynął wniosek Z. M. (dalej: zainteresowana), wyrażający prośbę umieszczenia jej w Domu Pomocy Społecznej [...] w J. Wniosek był umotywowany pogarszającym się stanem zdrowia, uniemożliwiającym samodzielne funkcjonowanie, trudną sytuacją finansową i rodzinną. MOPR w L. ustalił, że zainteresowana wynajmuje pokój w domu jednorodzinnym pod adresem ul. P, [...] L.. Zainteresowana nie posiada meldunku na pobyt stały bądź pobyt czasowy w L. MOPR w L. stwierdził, że fakt najmu lokalu w L. przez zainteresowaną nie może świadczyć o jej zamiarze stałego pobytu w tej miejscowości, gdyż zainteresowana przeprowadziła się do L. wyłącznie z powodu problemów rodzinnych i wyraziła zamiar stałego pobytu w DPS w J.. Ostatni znany meldunek zainteresowanej znajdował się na obszarze Gminy W. Wskutek powyższego MOPR w L. uznał, że L. nie jest miejscem zamieszkania zainteresowanej i stwierdził swoją niewłaściwość w sprawie. Ze stanowiskiem tym nie zgadza się wnioskujący organ podnosząc, że z oświadczenia zainteresowanej wynika, iż w okresie od sierpnia 2012 r, do października 2019 r. była zameldowana na terenie Gminy W. pod adresem P., [...] W. Od grudnia 2015 r. zamieszkuje w L. ul. P., do P. jeździła w weekendy. W październiku 2019 r. została wymeldowana z pobytu stałego w miejscowości P., od tamtej pory nie posiada adresu zameldowania. Od października 2019 r. mieszka pod wskazanym wyżej adresem w L. z zamiarem stałego pobytu, co wprost wynika z treści złożonego przez nią oświadczenia, Zainteresowana podkreśliła również, iż powrót do P. jest niemożliwy ze względu na konflikt rodzinny. W świetle powyższych okoliczności, Wójt Gminy W. uznał, że to L. jest miejscem zamieszkania zainteresowanej, co uzasadnia właściwość MOPR w L.. Wskazał, że określenie właściwości na podstawie ostatniego adresu zameldowania zainteresowanej, będącego skądinąd adresem nieaktualnym, nie może być podstawą skierowania wniosku do Gminy W..
W odpowiedzi na wniosek Prezydent Miasta L. zakwestionował możliwość uznania, że zainteresowana jest mieszkanką L.. Wskazał, że jedynie z uwagi na problemy rodzinne zainteresowana aktualnie wynajmuje stancję na terenie Miasta L. Jednocześnie ma zamiar zmiany miejsca pobytu, tj. chce przebywać w Domu Pomocy Społecznej położonym na terenie gminy L. Zdaniem organu, z okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku wynika, że L. nie może zostać uznany za stałe miejsce zamieszkania zainteresowanej w rozumieniu art. 25 K.c., a zebrany w sprawie materiał pozwala jedynie na ustalenie ostatniego miejsca zameldowania Z. M., jakim jest Gmina W.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 15 § 1 pkt 4 w związku z art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm., zwanej dalej jako P.p.s.a.) Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory o właściwość powstałe między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, jeżeli odrębna ustawa nie stanowi inaczej. Przez spór o właściwość, o którym mowa w art. 4 P.p.s.a., należy rozumieć sytuację, w której przynajmniej dwa organy administracji publicznej uważają się za właściwe w sprawie (spór pozytywny), względnie dochodzi między tymi organami do sporu negatywnego, kiedy każdy z organów uważa się za niewłaściwy. Z takim właśnie sporem o właściwość w ujęciu negatywnym mamy do czynienia w niniejszej sprawie, bowiem żaden z organów nie uznaje swojej kompetencji do rozpoznania wniosku złożonego przez Z. M.