Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku M. F. o umieszczenie w domu pomocy społecznej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Pocztarek Sędziowie: sędzia NSA Roman Ciąglewicz sędzia del. WSA Rafał Wolnik (spr.) po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Wójta Gminy K. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Wójtem Gminy K. i Prezydentem Miasta W. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku M. F. o umieszczenie w domu pomocy społecznej p o s t a n a w i a: oddalić wniosek.

Uzasadnienie strona 1/3

Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Rodzinie w K., działając z upoważnienia Wójta Gminy K., wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Wójtem Gminy K. a Prezydentem Miasta W., w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku M. F. (dalej jako: "wnioskodawczyni") o skierowanie do domu pomocy społecznej.

W uzasadnieniu wskazano, że wnioskodawczyni wyprowadziła się z D. 30 marca 2011 r., o czym poinformowała pracownika socjalnego dodatkowo oświadczając, że zamieszkała u córki we W. Organ podkreślił, że z posiadanych przez niego informacji wynika, że M. F. mieszkała pod wskazanym adresem przez ostatnie kilka lat, następnie trafiła do szpitala, a w dalszej kolejności do Zakładu Opiekuńczo - Leczniczego w L. Na adres we W. była przesyłana emerytura wnioskodawczyni oraz pomoc finansowa jej syna. Zdaniem organu o miejscu zamieszkania w świetle art. 25 Kodeksu cywilnego decydują dwa czynniki: zewnętrzny (fakt przebywania) i wewnętrzny (zamiar stałego pobytu), a o zamieszkaniu można mówić wówczas, gdy występujące okoliczności pozwalają przeciętnemu obserwatorowi na wyciągnięcie wniosków, że określona miejscowość jest głównym ośrodkiem działalności danej osoby fizycznej. Podniesiono również, że M. F. przebywała w lokalu mieszkalnym we W., swoją przyszłość wiąże z tym miastem i nie zamierza wrócić na teren gminy K.

W odpowiedzi na wniosek Prezydent Miasta W. podkreślił, że wniosek o skierowanie do domu pomocy społecznej został złożony w momencie, gdy wnioskodawczyni przebywała w Zakładzie Opiekuńczo - Leczniczym w L. i przytoczył w tym miejscu art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016, poz. 930 z późn. zm.), dalej u.p.s., zgodnie z którym decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwy dla tej osoby w dniu kierowania jej do domu pomocy społecznej. Nadto w niniejszej sprawie istotne znaczenie ma treść art. 101 wspomnianej ustawy, który stanowi, że właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie, a w przypadku osoby bezdomnej właściwą jest gmina ostatniego miejsca zameldowania tej osoby na pobyt stały. Zgodnie z ustawową definicją bezdomnym jest osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy oraz niezameldowana na pobyt stały, w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobistych, a także osoba niezamieszkała w lokalu mieszkalnym i zameldowana na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania. Organ podkreślił, że wnioskodawczyni w momencie złożenia wniosku o skierowanie do domu pomocy społecznej przebywała w Zakładzie Opiekuńczo - Leczniczym w L. i z posiadanych informacji wynika, iż przebywa tam nadal, a celem pobytu w placówce jest czasowe leczenie. Nadto nie jest ona obecnie nigdzie zameldowana na pobyt stały. W związku z powyższym nie ma podstaw do uznania, że Gmina W. jest właściwa do rozpoznania wniosku o umieszczenie w domu pomocy społecznej, gdyż wnioskodawczyni nie jest w żaden sposób związana z W., a w szczególności nie przebywa w tym mieście. Zdaniem Prezydenta, M. F. spełnia warunki wskazane w ustawie o pomocy społecznej do uznania jej za osobę bezdomną, a właściwą do rozpoznania wniosku będzie Gmina K., jako gmina ostatniego zameldowania na pobyt stały.

Strona 1/3