Właściwość rzeczową organu do stwierdzenia nieważności decyzji ocenia się według przepisów prawa materialnego stanowiącego podstawę wydania decyzji, która ma podlegać kontroli w tym trybie. Decyzje, o stwierdzenie nieważności których wystąpili Krystyna i Edward D., zostały wydane na podstawie przepisów o wywłaszczaniu nieruchomości, bowiem do nich odsyłał art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1972 r.
Ustawa o gospodarce nieruchomościami, która dzisiaj reguluje kwestie odszkodowań za wywłaszczone nieruchomości, a która zastąpiła uregulowania w tym przedmiocie obowiązująca w dacie wydawania decyzji, określa wyraźnie organ właściwy w tej sprawie. Artykuł 157 par. 1 Kpa wskazuje organ właściwy do prowadzenia postępowania nadzorczego. Jest nim organ wyższego stopnia, a gdy decyzja została wydana przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze - ten organ. Art. 129 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, że odszkodowanie za wywłaszczanie nieruchomości ustala starosta, wykonujący zadania z zakresu administracji rządowej, zaś organem wyższego stopnia w sprawach określonych w ustawie, rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnych przez starostę wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej jest wojewoda, o czym przesądza jej art. 9a.
Organem właściwym do rozpoznania wniosku Krystyny i Edwarda D. jest zatem Wojewoda P. wobec czego orzeczono jak w sentencji, na podstawie art. 4 w zw. z art. 15 par. 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./.