Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marek Stojanowski (spr.) sędzia NSA Jan Paweł Tarno sędzia del. WSA Marian Wolanin po rozpoznaniu w dniu 20 stycznia 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta Tychy o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta Tychy a Prezydentem Miasta Gorzowa Wielkopolskiego w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku T. Ś. o skierowanie do domu pomocy społecznej postanawia: wskazać Prezydenta Miasta Gorzowa Wielkopolskiego jako organ właściwy do rozpoznania wniosku
Pismem z dnia 20 października 2015 r. Prezydent Miasta Tychy wystąpił z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta Tychy, a Prezydentem Miasta Gorzowa Wielkopolskiego w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku T.Ś. o skierowanie do domu pomocy społecznej.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że T.Ś. od ponad roku mieszka w Gorzowie Wielkopolskim u rodziny a obecnie u syna A. Ś. W Tychach posiada mieszkanie, którego jest właścicielką i w którym jest zameldowana, jednakże nie przebywa w nim, co najmniej od stycznia 2015 r. i ze względu na stan zdrowia oraz brak osób, które sprawowałyby nad nią opiekę jest mało prawdopodobne, że strona ponownie zamieszka w Tychach. W trakcie wywiadu środowiskowego T. Ś. jako adres zamieszkania wskazała Gorzów Wielkopolski. Tam koncentruje się obecnie jej centrum życiowe, tam ma rodzinę, tam również chodzi do lekarza. Tym samym, zdaniem wnioskodawcy, zastosowanie w sprawie znajduje art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r. poz. 163 ze zm.), a więc organem właściwym do rozpoznania wniosku T.Ś. o skierowanie do domu pomocy społecznej jest Prezydent Miasta Gorzowa Wielkopolskiego.
W odpowiedzi na wniosek Prezydent Miasta Gorzowa Wielkopolskiego uznał, że nie jest organem właściwym do rozpoznania wniosku T. Ś. Zainteresowana jest, bowiem zameldowana na pobyt stały w miejscowości Tychy. Wieloletnie zamieszkiwanie T. Ś. w Tychach zostało przerwane z uwagi na stan zdrowia uniemożliwiający samodzielną egzystencję. Początkowo przebywała u syna w K. W tym czasie poddana została leczeniu szpitalnemu w Częstochowie. Od 12 maja 2015 r. przybywa u syna A. Ś. do czasu rozpoznania wniosku o skierowanie jej do domu pomocy społecznej. W ocenie Prezydenta Miasta Gorzowa Wielkopolskiego przebywaniu temu nie można przepisać jednak cech zamiaru stałego pobytu w rozumieniu art. 101 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej w związku z art. 25 Kodeksu cywilnego. Stąd organem właściwym do rozpoznania wniosku T. Ś. o skierowanie do domu pomocy społecznej jest Prezydent Miasta Tychy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 15 § 1 pkt 4 w zw. z art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2015 r., poz. 270 ze zm., dalej, jako: "P.p.s.a.") Naczelny Sąd Administracyjny właściwy jest do rozstrzygania sporów o właściwość. W niniejszej sprawie występuje spór negatywny w zakresie właściwości miejscowej organu, albowiem zarówno Prezydent Miasta Tychy jak i Prezydent Miasta Gorzowa Wielkopolskiego uznali się za niewłaściwych do rozpoznania wniosku T. Ś.
Co do zasady, właściwość miejscową gminy zobowiązanej do rozpoznania sprawy dotyczącej świadczenia z pomocy społecznej, zgodnie z treścią art. 101 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Według art. 101 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej w przypadku osoby bezdomnej właściwą miejscowo jest gmina ostatniego miejsca zameldowania tej osoby na pobyt stały. Przepisy ustawy o pomocy społecznej nie zawierają definicji miejsca zamieszkania, jednak w orzecznictwie utrwalone jest stanowisko, iż przez miejsce zamieszkania rozumie się miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Pogląd ten odwołuje się do przepisów ogólnych Kodeksu cywilnego i zawartej w art. 25 tego Kodeksu definicji miejsca zamieszkania.