P O S T A N O W E N I E Dnia 14 grudnia 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak Sędziowie Sędzia NSA Maciej Dybowski (spr.) Sędzia del. WSA Ewa Janowska po rozpoznaniu w dniu 14 grudnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta K. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta K. a Prezydentem Miasta T. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku R. N. w sprawie pomocy finansowej na potrzeby bytowe postanawia wskazać Prezydenta Miasta K. jako organ właściwy w sprawie
Wnioskiem z dnia 31 lipca 2017 r. Prezydent Miasta K. wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu o właściwość miejscową pomiędzy organami jednostek samorządu terytorialnego przez wskazanie Prezydenta Miasta T. jako organu właściwego do załatwienia sprawy z wniosku R. N. w sprawie pomocy finansowej na potrzeby bytowe.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że w dniu 8 maja 2017 r. R. N. (dalej zainteresowany) zwrócił się do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w T. (dalej MOPR w T.) z podaniem o wsparcie finansowe na potrzeby bytowe.
Zawiadomieniem z dnia 25 maja 2017 r. Prezydent Miasta T. - MOPR w T., uznając się za organ niewłaściwy w sprawie, przekazał podanie Prezydentowi Miasta K. - MOPS w K., wskazując że zainteresowany jest osoba bezdomną, zaś kwestię pomocy osobom bezdomnym reguluje art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 930 ze zm., dalej ups). W ocenie Prezydenta Miasta K. stanowisko to jest nieprawidłowe.
Właściwość miejscową gmin w sprawach z zakresu pomocy społecznej reguluje art. 101 ups, zgodnie z ust. 1 właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Ustawa ta nie definiuje pojęcia miejsca zamieszkania, dlatego zgodnie z utrwalonym orzecznictwem należy posłużyć się definicją tego pojęcia, znajdującą się w kodeksie cywilnym, zgodnie z którą miejscem zamieszkania jest miejscowość, w której osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu. O zamiarze stałego pobytu można mówić wtedy, gdy przeciętny obserwator może wyciągnąć wniosek, że określona miejscowość jest głównym ośrodkiem działalności danej osoby.
Zameldowanie pod określonym adresem, nie oznacza zamieszkania w danej miejscowości w rozumieniu art. 25 kc, zatem adres zameldowania nie może stanowić przesłanki pozwalającej na ustalenie miejsca zamieszkania. O zamieszkaniu decyduje zamiar stałego pobytu, połączony z przebywaniem w danej miejscowości wraz ze skoncentrowaniem tam ośrodka swoich osobistych i majątkowych interesów.
Zdaniem Prezydenta Miasta K. okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że miejscem zamieszkania zainteresowanego jest miasto T., ponieważ sprzedał on swoje mieszkanie w K., zaś od 8 marca 2017 r. mieszka ze swym bratem w T. przy ul. [...]. Wielomiesięczny pobyt nie może w niniejszej sytuacji zostać oceniony jako tymczasowy.
W odpowiedzi z 8 września 2017 r. Prezydent Miasta T. (dalej uczestnik postępowania) wniósł o wskazanie Prezydenta Miasta K. jako organu właściwego do rozpoznania wniosku R. N. o przyznanie pomocy finansowej na potrzeby bytowe.
W uzasadnieniu uczestnik postępowania wskazał, że w jego ocenie zainteresowany jest osobą bezdomną w rozumieniu art. 6 pkt 8 ups, zatem w niniejszej sprawie zastosowanie znajduje art. 101 ust. 2 ups wskazujący, że w przypadku osoby bezdomnej właściwą miejscowo jest gmina ostatniego miejsca zameldowania na pobyt stały. Bezspornym w niniejszej sprawie jest, że ostatnim miejscem zameldowania wnioskodawcy był K., ul. [...], tj. mieszkanie, które sprzedał. Uczestnik postępowania nie podziela stanowiska, że wnioskodawca mieszka obecnie z bratem w T. przy ul. [...] i tym samym Prezydent Miasta T. jest organem właściwym do rozpatrzenia niniejszej sprawy.