Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Marek Stojanowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2019 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrza T. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem T. a Burmistrzem S. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku A.K. o skierowania do domu pomocy społecznej postanawia: umorzyć postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Dyrektor Ośrodka Pomocy Społecznej w T. działający z upoważnienia Burmistrza T. wnioskiem z dnia 7 listopada 2018 r. wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem T. a Burmistrzem S. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku A. K. o skierowania do domu pomocy społecznej.
W odpowiedzi na powyższy wniosek Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w S. oświadczył, że uznaje swoją właściwość w niniejszej sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm. - dalej jako "P.p.s.a."), sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania gdy postępowanie z innych przyczyn stało się bezprzedmiotowe.
W rozpoznawanej sprawie zaistniała podstawa do umorzenia postępowania, gdyż spór o właściwość zaistniały w tej sprawie, przestał być aktualny. Pismem z dnia 19 grudnia 2018 r. Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w S. oświadczył, że uznaje swoją właściwość w niniejszej sprawie.
Skoro jeden z organów pozostających w sporze uznał swoją właściwość, postępowanie w sprawie stało się bezprzedmiotowe. Zachodziły zatem przesłanki do umorzenia postępowania na podstawie art. 161 pkt 1 § 3 P.p.s.a.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, w oparciu o art. 161 § 1 pkt 3 w zw. z art. 193 P.p.s.a., postanowił jak w sentencji.