Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędzia del. WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta [...] o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta [...] a Prezydentem Miasta [...] w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku T.P. o przyznanie pomocy w formie schronienia p o s t a n a w i a: wskazać Prezydenta Miasta [...]jako organ właściwy w sprawie.
Prezydent Miasta [...]zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim a Prezydentem Miasta [...]w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku T.P. o przyznanie pomocy w formie schronienia.
W uzasadnieniu wniosku organ wskazał, że T.P. od dnia 29 września 2017 r. przebywa w Ośrodku Interwencyjnym Stowarzyszenia "[...]" we [...]. Od dnia 14 stycznia 2019 r. sumiennie realizuje Indywidualny Program Wychodzenia z Bezdomności. Współpracuje również z pracownikiem socjalnym w celu wyjścia z bezdomności.
Zdaniem wnioskodawcy, T.P. jest osobą bezdomną w rozumieniu art. 6 pkt 8 ustawy o pomocy społecznej. Skoro przebywa on w Ośrodku Interwencyjnym Stowarzyszenia "[...]" we [...], realizuje Indywidualny Program Wychodzenia z Bezdomności, współpracuje z pracownikiem socjalnym w celu wyjścia z bezdomności, jak również nie posiada aktualnie stałego meldunku, to bezspornie posiada on status osoby bezdomnej, a przy ustaleniu gminy właściwej do udzielenia mu pomocy stosuje się art. 101 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej. Powołany przepis stanowi zaś, że w przypadku osoby bezdomnej właściwą miejscowo jest gmina ostatniego miejsca zameldowania tej osoby na pobyt stały. Ze względu zatem na fakt, że klient ostatni meldunek na pobyt stały posiadał w [...], to gmina ta będzie właściwa do przyznania mu pomocy.
W odpowiedzi na wniosek o rozstrzygnięcie sporu o właściwość, Prezydent Miasta [...]podniósł, że T.P. posiada ostatnie zameldowanie na pobyt stały w [...], jednakże w/w wraz z synem na terenie Miasta [...]przebywa od około 2 lat, gdzie prowadzi wszystkie swoje czynności życiowe. Potwierdzeniem jest fakt, że jest on osobą aktywną zawodowo i na terenie Wrocławia prowadzi własną działalność gospodarczą. Ponadto również wszelkie kwestie medyczne załatwiane są przez niego oraz jego syna we [...], gdyż zapisani są do przychodni lekarskiej przy ul. [...], a dodatkowo syn w/w uczęszcza we [...]do [...]. Ponadto z otrzymanej dokumentacji (wywiadu środowiskowego) wynika, iż od 14 stycznia 2019 r. pan P. realizuje Indywidualny Program Wychodzenia z Bezdomności, zatwierdzony przez Kierownika OPS we [...], złożył wniosek w Urzędzie Miasta [...]celem uzyskania lokalu mieszkalnego. Dodatkowo rodzina objęta jest wsparciem asystenta rodzinnego i kuratora sądowego.
Powyższe informacje świadczą o fakcie, iż w/w nie zamierza powrócić do miejsca swojego ostatniego zameldowania na pobyt stały, tj. do [...]i wiąże swoją i syna przyszłość z zamiarem pobytu na terenie miasta [...]. W ocenie organu, obecne miejsce pobytu wnioskodawcy, które wyznacza właściwość miejscową organu, pozwala na ustalenie, że organem właściwym w sprawie jest Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej we [...].
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z regulacją zawartą w przepisie art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.) - przywoływanej dalej w tekście jako "P.p.s.a.", sądy administracyjne rozstrzygają spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek, a organami administracji rządowej. Spór o właściwość między jednostkami samorządu terytorialnego, które nie mają wspólnego dla nich organu wyższego stopnia, jest sporem rozstrzyganym przez sąd administracyjny (art. 22 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2017r. poz. 1257) - przywoływanej dalej jako "K.p.a."). Wedle brzmienia art. 15 § 1 pkt 4 P.p.s.a. właściwy w tych sprawach jest Naczelny Sąd Administracyjny. Przez spór o właściwość należy rozumieć sytuację, w której przynajmniej dwa organy administracji publicznej, jednocześnie uważają się za właściwe do załatwienia danej sprawy (spór pozytywny) lub też żaden z nich nie uważa się za właściwy do jej załatwienia (spór negatywny).