Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Małgorzata Pocztarek sędzia NSA Małgorzata Borowiec (spr.) sędzia del. WSA Teresa Kurcyusz-Furmanik po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Wójta Gminy S. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Wójtem Gminy S. a Burmistrzem Miasta R. w przedmiocie wskazania organu właściwego do ustalenia na rzecz E.K. prawa do świadczeń z pomocy społecznej w postaci zasiłku stałego oraz skierowania do domu pomocy społecznej postanawia wskazać Burmistrza Miasta R. jako organ właściwy w sprawie.
Wójt Gminy S. wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim a Burmistrzem Miasta R. w przedmiocie wskazania organu właściwego do ustalenia na rzecz E.K. prawa do świadczeń z pomocy społecznej w postaci zasiłku stałego oraz skierowania do domu pomocy społecznej. Ponadto wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania według norm przepisanych.
W uzasadnieniu wniosku podał, że zgodnie z art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1508 ze zm., dalej w skrócie "u.p.s."), właściwość miejscową gminy w przypadku osoby bezdomnej dla realizacji zadań przewidzianych w tej ustawie jest gmina ostatniego zameldowania tej osoby na pobyt stały. Wyjaśnił, że E.K. w dniu 7 lutego 2019 r. trafił do Zakładu Opiekuńczo - Leczniczego w A. i przebywał w nim do dnia 16 maja 2019 r. Następnie był hospitalizowany w szpitalu w B. od dnia 16 maja 2019 r. do dnia 19 lipca 2019 r. W dniu wypisu (19 lipca 2019 r.) w godzinach popołudniowych został przewieziony karetką pogotowia ratunkowego ze szpitala do miejscowości C., gm. S., gdzie kilka miesięcy wcześniej zamieszkiwał z bratem i matką, ale nie posiadał tam zameldowania na pobyt stały i nie ma żadnego tytułu prawnego do tej nieruchomości. Z uwagi na fakt, iż matka E.K. zmarła, nie miał on możliwości zamieszkiwania w domu rodzinnym, bowiem nie został do niego przyjęty przez brata. Ponadto nie posiada żadnego lokalu mieszkalnego ani domu. Wobec zaistniałej sytuacji E.K. został porzucony przez pogotowie na podwórzu posiadłości C., gm. S. Jako że jest osobą niepełnosprawną, po [...], po przebytej chorobie [...], bez wózka inwalidzkiego, bez żywności i wody, bez odzieży i bez zainteresowania ze strony kogokolwiek z rodziny - Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w S. podjął czynności zabezpieczające jego życie i zdrowie. E.K. ze względów społecznych został przewieziony do szpitala w A. W konsekwencji E.K. stał się osobą bezdomną, dla której właściwość gminy do realizacji zadań wynikających z ustawy o pomocy społecznej określa art. 101 ust. 2 u.p.s.
Ponadto Wójt Gminy S. wyjaśnił, że dopóki E.K. faktycznie przebywał na terenie gminy S., to świadczenia z pomocy społecznej, w tym zasiłek stały, były przyznawane i wypłacane przez Ośrodek Pomocy Społecznej w S., gdyż do dnia 19 lipca 2019 r. nie było wiadomo, czy E.K., po opuszczeniu szpitala, stanie się osobą bezdomną. Skoro jednak od dnia 19 lipca 2019 r. faktycznie opuścił on teren Gminy S. bez zamiaru powrotu i możliwości przebywania - co wynika wprost z jego oświadczenia woli - należało traktować go jako osobę bezdomną w rozumieniu art. 6 pkt 8 u.p.s. Na podstawie art. 101 ust. 2 u.p.s. organem właściwym w sprawie jest zatem Burmistrz Miasta R., a więc gmina ostatniego miejsca zameldowania E.K. na pobyt stały (R., [...]).
Burmistrz Miasta R. w odpowiedzi na wniosek wniósł o wskazanie Wójta Gminy S. jako organu właściwego w sprawie. Ponadto wniósł o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.