Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie Sędzia NSA Tamara Dziełakowska Sędzia del. WSA Jolanta Górska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 14 lipca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta K. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta K. a Burmistrzem C. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku J.W. o przyznanie pomocy w formie zasiłku okresowego i zasiłku celowego postanawia: wskazać Burmistrza C. jako organ właściwy w sprawie.
Wnioskiem z dnia 28 stycznia 2020 r. Prezydent Miasta K. zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta K. a Burmistrzem C. poprzez wskazanie Burmistrza C. jak organu właściwego do rozpoznania wniosku J.W. z dnia [...] grudnia 2019 r. o przyznanie pomocy w formie zasiłku okresowego, zasiłku celowego na żywność i środki czystości oraz opał.
Z materiału zgromadzonego w sprawie oraz wywiadu środowiskowego przeprowadzonego w dniu [...] grudnia 2019 r. wynika, że J.W. prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, zamieszkując wraz ze znajomym w trudnych warunkach w altanie ogrodowej na działce w K. Z ostatniego miejsca zameldowania na pobyt stały w C. została wymeldowana w dniu [...] stycznia 2015 r. i obecnie nie posiada żadnego meldunku. Zarejestrowana jest także w PUP jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Korzysta z bezpłatnych posiłków w Domu Miłosierdzia w K.
W ocenie Prezydenta Miasta K., J.W. jest osobą bezdomną w rozumieniu art. 6 pkt 8 ustawy o pomocy społecznej, bowiem altany nie można uznać za lokal mieszkalny w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy. W związku z tym, w niniejszej sprawie winien znaleźć zastosowanie art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz.U. z 2019 r., poz. 1818), zgodnie z którym w przypadku osoby bezdomnej właściwą miejscowo jest gmina ostatniego miejsca zameldowania tej osoby na pobyt stały.
W odpowiedzi na wniosek Burmistrz C. podniósł, że samo ostatnie zameldowanie na pobyt stały nie przesądza o statusie osoby bezdomnej w rozumieniu ustawy o pomocy społecznej. Zdaniem organu, J.W. nie można uznać za osobę bezdomną w rozumieniu art. 6 pkt 8 ustawy o pomocy społecznej, bowiem altana ogrzewana piecem węglowym, w której aktualnie zamieszkuje jest lokalem mieszkalnym wykorzystywanym całorocznie i służącym zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych. Ponadto, ubiegająca się o świadczenie jest zarejestrowana w PUP na terenie Ośrodka, do którego zgłosiła się o pomoc jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku, otrzymała także zezwolenie na odbywanie kary pozbawienia wolności w dozorze elektronicznym, a tym samym musiała spełnić kilka warunków, m.in. posiadać stałe miejsce pobytu oraz odpowiednie warunki mieszkaniowe, które nie będą stały na przeszkodzie w wykonywaniu dozoru.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 15 § 1 pkt 4 w związku z art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) - zwanej dalej p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Przez spór o właściwość, o którym mowa w art. 4 p.p.s.a., należy rozumieć sytuację, w której przynajmniej dwa organy administracji publicznej, jednocześnie uważają się za właściwe do załatwienia konkretnej sprawy (spór pozytywny) lub też żaden z nich nie uważa się za właściwy do jej załatwienia (spór negatywny). Rozstrzyganie sporów o właściwość, należących do sądów administracyjnych, objęte jest właściwością Naczelnego Sądu Administracyjnego (art. 15 § 1 pkt 4 p.p.s.a.).