Udzielając odpowiedzi na wniosek o rozstrzygnięcie sporu o właściwość miejscową, działający z upoważnienia Burmistrza Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. wskazał, że Z. B. na terenie gminy nie przebywa i nie zamieszkuje od 2002 roku. Decyzją Burmistrza Miasta i Gminy K. z dnia [...] grudnia 2002 r. , na wniosek A. B., Z. B. został wymeldowany z lokalu przy ul. [...] w K. Właścicielem lokalu jest A. B., która pozostaje ze stroną od 2003 r. w separacji. Dalej wyjaśniono, że Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w K. do dnia 27 czerwca 2017 r. nie posiadał informacji dotyczącej Z. B., ponieważ nigdy wcześniej nie korzystał z pomocy finansowej ośrodka. Z wywiadu środowiskowego oraz zebranych dokumentów przez Ośrodek Pomocy Społecznej w W. wynika, że Z. B. przez 4 lata, do 18 kwietnia 2016 przebywał w Areszcie Śledczym w M. Następnie zamieszkiwał w P. W związku z tym Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w R. przyznał i wypłacał mu zasiłek stały od dnia 19 kwietnia 2016 r. oraz zasiłek pielęgnacyjny. Od dnia 1 czerwca 2017 r. w związku ze zmianą miejsca zamieszkania, tj. w Ł. gm. W., Z. B. ma przyznany i wypłacany zasiłek pielęgnacyjny przez Ośrodek Pomocy w W. W dniu 10 lipca 2017 r. pracownik socjalny telefonicznie uzyskał informacje z ośrodka w W., że Z. B. zmienił miejsce zamieszkania i obecnie zamieszkuje w D. u znajomej, gdzie zamierza pozostać na stałe.
Zdaniem Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. nie zaistniała pierwsza i zarazem podstawowa przesłanka bezdomności, to jest niezamieszkiwanie w lokalu mieszkalnym. Z informacji przekazanych przez Z. B. nie wynikało jakoby miejsce, w którym przebywa nie było w stanie zaspokoić jego potrzeb mieszkaniowych, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego. Organ za istotną uznał deklarację zainteresowanego co do woli pozostania w miejscowości D. Tym samym organem właściwym do załatwienia przedmiotowej sprawy z zakresu pomocy społecznej jest Burmistrz D.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U 2017. 1369 ze zm., dalej jako p.p.s.a.) w związku z art. 15 § 1 pkt 4 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej.
Spór, który zaistniał pomiędzy Burmistrzem D. a Burmistrzem K. ma charakter negatywnego sporu o właściwość, bowiem oba organy uznają się za niewłaściwe miejscowo do rozpoznania wniosku Z. B. o przyznanie zasiłku stałego wraz ze składką na ubezpieczenie zdrowotne. Wniosek o rozstrzygnięcie tego sporu był dopuszczalny, bowiem organy te nie mają wspólnego dla nich organu wyższego stopnia.
Dla rozstrzygnięcia zaistniałego sporu decydujące znaczenie ma przepis art. 101 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j.Dz.U.2016.930) zgodnie z którym właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie (ust. 1), a w przypadku osoby bezdomnej właściwą jest gmina ostatniego miejsca zameldowania tej osoby na pobyt stały (ust. 2).