Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku Z. M. w sprawie skierowania do domu pomocy społecznej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.), Sędzia NSA Jolanta Rudnicka, Sędzia WSA del. Jolanta Górska, po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta L. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem L. a Burmistrzem R. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku Z. M. w sprawie skierowania do domu pomocy społecznej postanawia: wskazać Burmistrza R. jako organ właściwy w sprawie.

Uzasadnienie strona 1/2

Wnioskiem z dnia 23 września 2019 r. Prezydent Miasta L. zwrócił się o rozstrzygnięcie negatywnego sporu o właściwość pomiędzy tymże Prezydentem a Burmistrzem Miasta R. w sprawie skierowania Z. M. do domu pomocy społecznej. W uzasadnieniu wniosku organ wskazał, że Z. M. jest osobą bezdomną. Od września 2018 r. przebywa w Zgromadzeniu [...] w L., które zapewnia schronienie osobom ubogim, bezdomnym, schorowanym. Ostatnim miejscem zameldowania ww. jest Gmina R., stąd organem właściwym do rozpatrzenia wniosku zainteresowanego o skierowanie do domu pomocy społecznej jest Burmistrz Miasta R..

W odpowiedzi na wniosek Burmistrz Miasta R. wskazał, że Z. M. zwrócił się o skierowanie do domu pomocy społecznej. Aktualnie zainteresowany nie ma meldunku stałego. Ostatnio był zameldowany na pobyt stały w R. przy ul. K., skąd został wymeldowany 26 sierpnia 1991 r. W okresie od 05.03.2014 do 23.06.2016 r. był pozbawiony wolności i przebywał w Zakładzie Karnym w L. Zanim trafił do Zakładu Karnego, przebywał w B. Po opuszczeniu Zakładu Karnego przebywał w Hostelu w L. prowadzonym przez Stowarzyszenie [...] (nie ponosił tam żadnych kosztów), którego misją jest pomoc osobom opuszczającym zakłady karne i areszty śledcze w powrocie do samodzielnego funkcjonowania w społeczeństwie. Z oświadczenia zainteresowanego z dnia 06.07.2016 r. wynika, iż po opuszczeniu Zakładu Karnego nie pracował, nie był zdolny do pracy i jego centrum życiowym jest L., w której planuje pozostać. Tak też się stało. Został objęty pomocą MOPS w L. w formie zasiłku stałego od 1 lipca 2016 r. do 8 października 2018 r. oraz zasiłku okresowego na podstawie decyzji z 08.07.2016 r. Pomoc ta została przyznana w trybie "zwykłym", jako mieszkańcowi L. Od września 2018 r. zainteresowany przebywa w Domu [...] przy ul. S. w L. (nie ponosi tam żadnych kosztów i nie był tam kierowany w trybie ustawy o pomocy społecznej). W 2018 r. został jeszcze objęty pomocą społeczną przez Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w L. w formie zasiłku okresowego od 01.10.2018 r. do 28.02.2019 r. oraz w formie zasiłku stałego, poczynając od 09.10.2018 r. na czas nieokreślony (decyzja z 19.09.2018 r.). W listopadzie 2018 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w L. przyznał zainteresowanemu emeryturę od 01.10.2018 r. Zdaniem organu, powyższe ustalenia dają podstawę do uznania zainteresowanego za osobę bezdomną w rozumieniu art. 6 ust. 8 ustawy o pomocy społecznej, jednak nie uzasadnia to, w ocenie organu, automatycznego zastosowania art. 101 ust. 2 tej ustawy. Okoliczności sprawy wskazują na potrzebę oparcia się na art. 101 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, a to z uwagi na fakt, że sam zainteresowany oświadczył, iż L. jest jego centrum życiowym i tu planuje pozostać. Po opuszczeniu Zakładu Karnego nie wrócił do ostatniego miejsca zameldowania na pobyt stały. Trudna sytuacja zdrowotna i zerwane kontakty z rodziną spowodowały, że zaczął korzystać i korzysta nadal z lokalnej pomocy Sióstr [...]. Nie korzysta jednak z pomocy w formie schronienia z systemu pomocy społecznej. Jednocześnie brak jest obecnie ze strony zainteresowanego jakichkolwiek związków z miejscem ostatniego zameldowania na pobyt stały. Z powyższych względów Burmistrz Miasta R. uznał, że organem właściwym do rozpatrzenia wniosku o skierowanie do domu pomocy społecznej jest Prezydent Miasta L.

Strona 1/2