Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Zyglewska po rozpoznaniu w dniu 24 lutego 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta [...] o zmianę postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2019 r. dotyczącego rozstrzygnięcia sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem [...] a Prezydentem Miasta [...] w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku L. M. w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej postanawia: odrzucić wniosek.
Postanowieniem z dnia 26 czerwca 2019 r. Naczelny Sąd Administracyjny wskazał Prezydenta Miasta [...] jako organ właściwy do rozpoznania wniosku L. M. w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej.
Wnioskiem z dnia [...] grudnia 2019 r. Prezydent Miasta [...] wystąpił o zmianę postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2019 r. dotyczącego rozstrzygnięcia sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem [...] a Prezydentem Miasta [...] dotyczącego wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku L. M. w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej.
Prezydent Miasta [...] wnosząc o zmianę powyższego postanowienia w oparciu o art. 165 p.p.s.a. wskazał, że wystąpiła zmiana okoliczności sprawy, gdyż przed wydaniem przez Naczelny Sąd Administracyjny postanowienia z dnia 26 czerwca 2019 r., za organ właściwy uznał się Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w [...], który w dniu [...] listopada 2018 r. wydał decyzję w sprawie skierowania L. M. do domu pomocy społecznej. Nie zachodziła więc podstawa do rozstrzygnięcia negatywnego sporu kompetencyjnego, a co za tym idzie wniosek podlegał oddaleniu. W ocenie wnioskodawcy postanowienie to powinno zostać zmienione, także z tej przyczyny, że zgodnie z przepisami właściwy do rozpoznania wniosku był Burmistrz [...].
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Wniosek o zmianę postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2019 r. dotyczącego rozstrzygnięcia sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem [...] a Prezydentem Miasta [...] w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku L. M. w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej podlegał odrzuceniu.
Stosownie do treści art. 165 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) "Postanowienia niekończące postępowania w sprawie mogą być uchylane i zmieniane wskutek zmiany okoliczności sprawy, chociażby były zaskarżone, a nawet prawomocne". Regulacja ta odnosi się więc jedynie do postanowień niekończących postępowania w sprawie. Postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 czerwca 2019 r. należy do kategorii postanowień kończących postępowanie w sprawie. Postanowieniem tym zakończono bowiem postępowanie w przedmiocie rozstrzygnięcia sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem [...] a Prezydentem Miasta [...].
Ponadto zauważyć należy, że możliwość zmiany lub uchylenia postanowienia niekończącego postępowanie w sprawie, a więc wydanie rozstrzygnięcia w oparciu o art. 165 p.p.s.a. występuje dopóty, dopóki postępowanie w sprawie sądowadministracyjnej nie zostało prawomocnie zakończone (por. postanowienia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia: 25 stycznia 2013 r., sygn. akt I OZ 24/13, 4 września 2012 r., sygn. akt I OZ 614/12). W rozpoznawanej sprawie postępowanie zostało prawomocnie zakończone, bowiem orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego stają się prawomocne z chwilą ich wydania i zgodnie z art. 170 p.p.s.a. wiążą nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy i organy państwowe, a w przypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby (por. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 listopada 2017 r., sygn. akt II GZ 30/09). Istota mocy wiążącej prawomocnego orzeczenia sądu wyraża się więc w tym, że inne sądy, organy państwowe , a w przypadkach przewidzianych w ustawie także inne osoby, muszą brać pod uwagę fakt istnienia oraz treść prawomocnego orzeczenia (por. B. Dauter, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, s. 551).