Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski Sędziowie: Sędzia NSA Iwona Bogucka Sędzia del. WSA Tamara Dziełakowska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Prezydentem Miasta Stołecznego Warszawy a Naczelnikiem Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście i Naczelnikiem Urzędu Skarbowego Warszawa-Bemowo w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpatrzenia wniosku z dnia 9 kwietnia 2014 r. nr [...] o przyznanie wynagrodzenia za dozór roweru postanawia: wskazać Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy jako organ właściwy w sprawie.
Wnioskiem z dnia 31 sierpnia 2017 r. Prezydent Miasta Stołecznego Warszawy wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy nim a Naczelnikiem Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście i Naczelnikiem Urzędu Skarbowego Warszawa-Bemowo w sprawie rozpatrzenia wniosku z dnia 9 kwietnia 2014 r. oznaczonego numerem [...] o przyznanie wynagrodzenia za dozór roweru w okresie od dnia 28 września 2006 r. do dnia 3 kwietnia 2014 r.
Przedstawiając we wniosku stan faktyczny sprawy Prezydent wskazał, że rower marki Romet o nadanym przez przechowawcę numerze ewidencyjnym
[...] został usunięty z drogi w dniu 28 września 2004 r., a następnie w okresie od dnia 28 września 2006 r. do dnia 3 kwietnia 2014 r. znajdował się na parkingu przechowawcy. Decyzją z dnia [...] września 2006 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście stwierdził przepadek roweru na rzecz Skarbu Państwa, a na podstawie wydanego przez ten organ zlecenia rekwizycyjnego Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa-Bemowo przeprowadził postępowanie likwidacyjne roweru. Wniosek podmiotu prowadzącego parking z dnia 9 kwietnia 2014 r. nr [...] o przyznanie wynagrodzenia za jego dozór, skierowany do Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Bemowo, został przekazany Prezydentowi m.st. Warszawy, który decyzją z dnia [...] sierpnia 2015 r., wydaną na podstawie art. 130a ust. 10h ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137 ze zm.) w zw. z art. 13 ustawy z dnia 22 lipca 2010 r. o zmianie ustawy - Prawo o ruchu drogowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2010 r., Nr 152, poz. 1018), przyznał wnioskodawcy od Skarbu Państwa - Wojewody Mazowieckiego kwotę 3375,35 zł tytułem kosztów (wydatki i wynagrodzenie) przechowywania roweru. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie, uchylając w dniu 30 września 2016 r. powyższą decyzję i przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia wskazało, że wynagrodzenie za przechowywanie pojazdu nie może być przyznane na podstawie art. 130a ust. 10h Prawa o ruchu drogowym, lecz w trybie art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2016 r., poz. 599 ze zm. - dalej jako "u.p.e.a."), a organem właściwym do jego rozpoznania, z racji wydania decyzji o przepadku pojazdu, jest Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Warszawa-Śródmieście. W związku z tym wniosek został przekazany wskazanemu przez Kolegium organowi, jednakże uznał się on niewłaściwy i przekazał wniosek Naczelnikowi Urzędu Skarbowego Warszawa-Bemowo, uzasadniając to wcześniejszym zleceniem rekwizycyjnym. Przesłanie wniosku do Prezydenta m.st. Warszawy spowodowało natomiast powstanie sporu kompetencyjnego, gdyż także ten organ uznaje się za niewłaściwy w niniejszej sprawie.
W uzasadnieniu wniosku skierowanego do Sądu Prezydent podniósł, że zgodnie z treścią § 4 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 2011 r. w sprawie rozciągnięcia stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, przepisy działu II rozdziału 6 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji dotyczące organu egzekucyjnego, stosuje się odpowiednio do starostów w zakresie likwidacji ruchomości, które zostały przejęte na rzecz powiatu na podstawie przepisów ustawy - Prawo o ruchu drogowym. W niniejszej sprawie natomiast rower stał się własnością Skarbu Państwa, nie zaś m.st. Warszawa, a Prezydent nie był organem orzekającym o jego przepadku, jak też nie dokonywał jego likwidacji. Nie był on zatem organem egzekucyjnym, a tym samym nie może przyznać wynagrodzenia na podstawie art. 102 § 2 u.p.e.a., bowiem jest to kompetencją organu egzekucyjnego.