Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Ewa Dzbeńska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Małgorzata Borowiec Sędzia del. NSA Roman Ciąglewicz Protokolant asystent sędziego Maciej Kozłowski po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta Opola o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta Opole a Burmistrzem Gminy i Miasta Chęciny w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku J. U. i A. U. w sprawie umieszczenia w domu pomocy społecznej postanawia: wskazać Prezydenta Miasta Opola jako organ właściwy do rozpoznania wniosku
Wnioskiem z dnia 14 lutego 2011 r., Prezydent Miasta Opola, wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy nim, a Burmistrzem Miasta i Gminy Chęciny, w sprawie umieszczenia J. U. i A. U. w domu pomocy społecznej.
W uzasadnieniu organ wskazał, że z wywiadu środowiskowego oraz załączonych dokumentów wynika, że miejscem zamieszkania J. i A. U. są C. Przebywają oni w tej miejscowości od 2008 r. Obecnie mieszkają u swojego syna R. U. i synowej M. U. przy ul. [...].
Ponadto organ wskazał, że J. U. i A. U. zameldowani są w O. przy ul. [...], jednakże ich centrum życiowe znajduje się w C. Na powyższe wskazuje m. in. okoliczność, że wnioskodawcy korzystają z podstawowej opieki medycznej w Samorządowym Zakładzie Podstawowej Opieki Zdrowotnej w C.
W odpowiedzi na wniosek Burmistrz Miasta i Gminy Chęciny wniósł o wskazanie Prezydenta Miasta Opola jako organu właściwego do rozpoznania wniosku o umieszczenie J. U. i A. U. w domu pomocy społecznej.
W uzasadnieniu podniesiono, że o zamiarze stałego pobytu zainteresowanych w Opolu świadczą następujące okoliczności:
1) zameldowanie na pobyt czasowy a nie stały w C.;
2) niedokonanie sprzedaży mieszkania w O.;
3) pozostawienie tam rzeczy osobistych, również o wartości emocjonalnej;
4) przebywanie w C. spowodowane sytuacją przymusową - zdrowotną, co wiąże się z koniecznością pomocy osoby bliskiej;
5) wyraźnie sformułowany wniosek o umieszczeniu w [...] w O., a nie w okolicach C.;
6) treść oświadczenia wnioskodawców.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje: właściwość miejscową gminy zobowiązanej do rozpoznania sprawy dotyczącej świadczenia z pomocy społecznej zgodnie z treścią art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm.) ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Przepis art. 101 ust. 3 przewiduje, że w przypadkach szczególnie uzasadnionych sytuacją osobistą osoby ubiegającej się o świadczenie oraz w sprawach niecierpiących zwłoki, właściwą miejscowo jest gmina miejsca pobytu osoby ubiegającej się o świadczenie. Nie dotyczy to jednak spraw - jak w tym przypadku - związanych ze skierowaniem do domu pomocy społecznej. Oznacza to, że w sprawie dotyczącej skierowania do domu pomocy społecznej właściwą do jej rozstrzygnięcia będzie zawsze gmina miejsca zamieszkania osoby zainteresowanej w dniu jej kierowania do domu pomocy społecznej (art. 59 ust. 1 w zw. z art. 101 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej).
Ustawa o pomocy społecznej nie zawiera definicji "miejsca zamieszkania", należy zatem odnieść się w tej kwestii do wyjaśnienia w/w pojęcia zawartego w art. 25 k.c. Zgodnie z tym przepisem miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Na prawną konstrukcję miejsca zamieszkania składają się dwa elementy: przebywanie w sensie fizycznym w określonej miejscowości oraz wola, zamiar stałego pobytu, przy czym oba te elementy muszą występować łącznie.
Odnosząc ten stan prawny do stanu faktycznego rozpoznawanej sprawy, należy uznać, że przesłanki miejsca zamieszkania J. U. i A. U. w rozumieniu art. 25 k.c. spełnia miejscowość O. Nie można za taką miejscowość uznać miasta C., w którym pobyt wnioskodawców wiązał się z ich sytuacją zdrowotną (w szczególności spowodowany był leczeniem A. U. w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. [...] w C. i [...] Zespole Opieki Zdrowotnej [...] w K. z siedzibą w C.) i koniecznością pomocy osób bliskich.
Miejscem zamieszkania J. U. i A. U. jest więc miejscowość O., w której wnioskodawcy zamieszkiwali przed pobytem w C. i w której są oni zameldowani na pobyt stały. Sami zainteresowani tę miejscowość wskazują jako swoje miejsce zamieszkania, podkreślając swój związek emocjonalny z O. a zatem uważają je za ośrodek swych osobistych i majątkowych interesów.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 15 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) orzekł jak w sentencji wyroku.