Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku A. M. o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego
Sentencja

Dnia 11 sierpnia 2020 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA: Zbigniew Ślusarczyk (spr.), Sędzia NSA: Elżbieta Kremer, Ewa Kręcichwost-Durchowska, Sędzia del. WSA:, po rozpoznaniu w dniu 11 sierpnia 2020 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrza Miasta L. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem Miasta L. a Burmistrzem Miasta S. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku A. M. o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego postanawia: wskazać Burmistrza Miasta S. jako organ właściwy w sprawie.

Uzasadnienie strona 1/2

Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w L. działająca z upoważnienia Burmistrza Miasta L. wnioskiem z 11 grudnia 2019 r. zwróciła się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość między Burmistrzem Miasta L. a Burmistrzem Miasta S. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku A. M. o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego.

W uzasadnieniu podano, że organem właściwym w sprawie, stosownie do art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2220 ze zm.) dalej zwanej "u.ś.r.", jest Burmistrz Miasta S. Wyjaśniono, że wnioskodawca wskazał jako swoje miejsce zamieszkania wieś [...], położoną w gminie S., w L. przebywa zaś jedynie czasowo - w Wojewódzkim Szpitalu Neuropsychiatrycznym, dokąd został skierowany na podstawie orzeczenia sądu karnego.

W odpowiedzi na wniosek działająca z upoważnienia Burmistrz Miasta S. Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w S. wniosła o wskazanie Burmistrza Miasta L. jako właściwego w sprawie. Podkreślono, że wnioskodawca przebywa w szpitalu na terenie L. i nie jest to pobyt chwilowy, gdyż trwa ponad cztery miesiące.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej - art. 15 § 1 pkt 4 w związku z art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) dalej zwanej "p.p.s.a." Przez spór o właściwość, o którym mowa w art. 4 p.p.s.a., należy rozumieć sytuację, w której przynajmniej dwa organy administracji publicznej uważają się za właściwe w sprawie (spór pozytywny), względnie dochodzi między tymi organami do sporu negatywnego, kiedy każdy z nich uważa się za niewłaściwy. Z takim właśnie sporem o właściwość w ujęciu negatywnym mamy do czynienia w niniejszej sprawie, bowiem żaden z organów nie uznaje swojej właściwości w sprawie rozpatrzenia wniosku A. M. o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego.

Zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 roku, poz. 111 ze zm.) dalej zwanej "u.ś.r." świadczeniami rodzinnymi są świadczenia opiekuńcze, w tym zasiłek pielęgnacyjny.

W myśl art. 23 ust. 1 tej ustawy ustalenie prawa do świadczeń rodzinnych oraz ich wypłata następują odpowiednio na wniosek małżonków, jednego z małżonków, rodziców, jednego z rodziców, opiekuna faktycznego dziecka, opiekuna prawnego dziecka, rodziny zastępczej niezawodowej, osoby uczącej się, pełnoletniej osoby niepełnosprawnej lub innej osoby upoważnionej do reprezentowania dziecka lub pełnoletniej osoby niepełnosprawnej, a także osób, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny. Stosownie do art. 23 ust. 2 u.ś.r. wniosek składa się w urzędzie gminy lub miasta właściwym ze względu na miejsce zamieszkania osoby, o której mowa w ust. 1.

Strona 1/2