Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak Sędziowie: Sędzia NSA Monika Nowicka Sędzia del. WSA Dariusz Chaciński (spr.) po rozpoznaniu w dniu 7 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta Ł. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta Ł. a Prezydentem Miasta S. w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie skierowania M.S. do domu pomocy społecznej postanawia: oddalić wniosek.
Prezydent Miasta Łodzi, w imieniu którego działa Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Ł., zwrócił się o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta Ł. a Prezydentem Miasta S. przez wskazanie organu właściwego w sprawie skierowania M.S. do domu pomocy społecznej.
We wniosku organ wskazał, że M.S. zameldowana jest w lokalu położonym przy ul. [...] w Ł., zaś od [...] maja 2019 r. przebywa w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym w W. przy ul. [...].
W ocenie organu, w niniejszej sprawie ustalenie organu właściwego do rozpoznania wniosku winno nastąpić na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, a co za tym idzie ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie.
Organ podniósł, że ustawa o pomocy społecznej nie definiuje pojęcia "miejsce zamieszkania" dlatego też, o uznaniu konkretnej miejscowości za miejsce zamieszkania danej osoby decyduje fakt jej przebywania w konkretnej miejscowości i skoncentrowanie w niej swojego centrum życiowego. Skoro zatem M.S. przebywa w Zakładzie Opiekuńczo-Leczniczym w W. i w tej miejscowości skoncentrowane są jej interesy życiowe, to organem właściwym do rozpatrzenia przedmiotowego wniosku jest Prezydent Miasta S.
W odpowiedzi na wniosek Prezydent Miasta S. uznał się organem niewłaściwym w sprawie. Zdaniem organu, już sam wnioskodawca w złożonym przez siebie wniosku wskazał W. jako miejsce zamieszkiwania M.S. Z uwagi na to, że osoba ubiegająca się o przyznanie świadczenia przebywa na terenie Gminy W., Prezydent Miasta Sieradza nie jest organem właściwym w sprawie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 15 § 1 pkt 4 w zw. z art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory o właściwość między organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej.
Przez spór o właściwość, o którym mowa w art. 4 p.p.s.a., należy rozumieć sytuację, w której przynajmniej dwa organy administracji publicznej, jednocześnie uważają się za właściwe do załatwienia konkretnej sprawy (spór pozytywny) lub też żaden z nich nie uważa się za właściwy do jej załatwienia (spór negatywny).
Na wstępie wskazać należy, że istotą sporu o właściwość jest to, że sprawa, w której powstał przedmiotowy spór winna mieć charakter sprawy z zakresu administracji publicznej, być zindywidualizowana, należeć do spraw rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnej, zaś wśród organów uczestniczących w postępowaniu przed sądem w sprawie o rozstrzygnięcie sporu musi brać udział organ właściwy do jej załatwienia. W orzecznictwie zwraca się uwagę, że spór ma miejsce w takiej sytuacji prawnej, kiedy istnieje materialnoprawna podstawa do załatwienia przez organ administracji publicznej określonej sprawy administracyjnej (zob. postanowienie NSA z 20 listopada 2019 r., sygn. akt I OW 66/19, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/). Przez pojęcie sporu należy zaś rozumieć sytuację, w której przynajmniej dwa organy jednocześnie uważają się za właściwe do rozpoznania konkretnej sprawy albo każdy z nich uważa się za niewłaściwy do jej załatwienia (zob. J.P. Tarno, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Komentarz, Warszawa 2004, s. 34).