Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku M. M. w sprawie o ustawienie znaku drogowego "przystanek na żądanie" na trasie dawnej drogi krajowej nr 3
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Monika Nowicka, Sędzia NSA Anna Lech (spr.), Sędzia del. WSA Jacek Fronczyk, Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Krakowiecka, po rozpoznaniu w dniu 2 sierpnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w S. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Generalnym Dyrektorem Dróg Krajowych i Autostrad a Burmistrzem Miasta i Gminy M. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku M. M. w sprawie o ustawienie znaku drogowego "przystanek na żądanie" na trasie dawnej drogi krajowej nr 3 postanawia: wskazać Burmistrza Miasta i Gminy M. jako organ właściwy do rozpatrzenia wniosku.

Uzasadnienie strona 1/3

Postanowieniem z dnia 18 lutego 2011 r. Burmistrz Miasta i Gminy M. przekazał Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad wniosek mieszkańców miejscowości G. o ustawienie znaku drogowego na trasie dawnej drogi krajowej nr 3.

W ocenie Burmistrza, zarządcą drogi publicznej, na której ustawiony ma zostać znak drogowy, pozostaje Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad a tym samym jest organem właściwym dla wydanie decyzji w sprawie. W uzasadnieniu organ wskazał, że nie został wygaszony trwały zarząd gruntami w obrębie byłej drogi nr 3. Nadto droga krajowa nr 3 umieszczona jest w zarządzeniu nr 22 Ministra Infrastruktury w sprawie określenia wykazu dróg o znaczeniu obronnym.

Z takim stanowiskiem nie zgodził się Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, który pismem z dnia 29 marca 2011 r. (data stempla pocztowego), wniósł o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego między nim a Gminą M. dotyczącego kategorii drogi publicznej na odcinku dawnej drogi krajowej nr 3 w km [...] do km [...], zaś z dniem 30 grudnia 2010r. od km [...] do [...] oraz od km [...] do km [...] oraz o obciążenie Miasta i Gminy M. kosztami postępowania z uwzględnieniem kosztów zastępstwa procesowego.

Organ wskazał, że sam fakt posiadania tytułu prawnego do gruntu zajętego pod drogę w postaci trwałego zarządu nie musi oznaczać, że zarządcą tej drogi jest ta jednostka. O pełnieniu funkcji zarządu drogi decyduje bowiem kategoria drogi a nie tytuł prawny do gruntu.

Podkreślono, że zgodnie z art. 10 ust 5 ustawy z dnia 21 marca 1985r. o drogach publicznych (Dz. U z 2007r. nr 19 poz. 115 z zm.), odcinek drogi zastąpiony nowo wybudowanym odcinkiem drogi z chwilą oddania go do użytkowania zostaje pozbawiony dotychczasowej kategorii i zaliczony do kategorii drogi gminnej. Przepis ten nie zawiera żadnych wyłączeń ani ograniczeń. Zgodnie z art. 19 ust 2 pkt. 4 powołanej ustawy o drogach publicznych zarządcą dróg gminnych jest wójt (burmistrz, prezydent miasta). Natomiast zgodnie z w/w normą prawną Burmistrz Miasta i Gminy M. z mocy prawa z dniem [...] października 2010 r. stał się zarządcą drogi gminnej na odcinku dawnej drogi krajowej nr 3 w km [...] do km [...], zaś z dniem 30 grudnia 2010 r. od km [...] do [...] oraz od km [...] do km [...].

Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad, podkreślił, że zaliczenie dawnej drogi krajowej nr 3 do kategorii drogi gminnej następuje z mocy prawa bez konieczności dokonywania jakichkolwiek czynności faktycznych, czy to prawnych, zarówno przez GDDKiA Oddział w S., jak i Gminę.

Wskazano także, iż art. 10 ust 5 ustawy o drogach publicznych ma charakter lex specialis wobec innych zapisów tej ustawy, w tym co do trybu zmiany kategorii drogi. Dlatego też - w ocenie wnioskującego - znaczenie obronne drogi gminnej (dawna droga krajowa nr 3) nie powoduje, iż przepisu tego się nie stosuje. Z faktu, iż przedmiotowy odcinek drogi gminnej może mieć znaczenie dla obronności kraju, można jedynie wywieść potrzebę przeprowadzenia postępowania mającego na celu zmianę kategorii drogi z gminnej na kategorię drogi wojewódzkiej bądź krajowej.

Strona 1/3