Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku R.S. o przyznanie pomocy finansowej w formie zasiłku okresowego i zasiłku celowego
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Sikorska (spr.), Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk, Sędzia del. WSA Ireneusz Dukiel, po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Wójta Gminy Zielonki o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Wójtem Gminy Zielonki a Burmistrzem Miasta i Gminy Zelów w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku R.S. o przyznanie pomocy finansowej w formie zasiłku okresowego i zasiłku celowego postanawia: 1. odrzucić wniosek; 2. zwrócić Wójtowi Gminy Zielonki ze środków budżetowych Naczelnego Sądu Administracyjnego uiszczony wpis od wniosku w kwocie 100 (sto) złotych.

Uzasadnienie strona 1/4

Pismem z dnia 22 grudnia 2015 r. Kierownik Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Zielonkach, działając z upoważnienia Wójta Gminy Zielonki, wystąpił o rozstrzygnięcie negatywnego sporu o właściwość pomiędzy nim, a Burmistrzem Miasta i Gminy Zelów, działającego przez Kierownika Miejsko Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Zelowie, w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania podania R.S. o przyznanie pomocy finansowej w formie zasiłku okresowego i celowego.

W uzasadnieniu wskazał, że pismem z dnia 1 grudnia 2015 r. Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Poczesnej, przesłał do Ośrodka Pomocy Społecznej w Zielonkach ww. podanie R.S., wskazując że nie jest organem właściwym w sprawie.

W trakcie badania właściwości GOPS w Zielonkach, w oparciu o art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (j.t.: Dz. U. z 2015 r., poz. 163 ze zm.) ustalił, że gminą właściwą do rozpoznania sprawy jest Gmina Zelów, gdyż właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie, a ostatnie miejsce zameldowania na pobyt stały ma znaczenie jedynie w przypadku osób bezdomnych. W trakcie prowadzonych czynności ustalono, że R.S. obecnie zamieszkuje na terenie Gminy Poraj, gdzie od 5 września 2015 r. przebywa w Stowarzyszeniu MONAR - Ośrodek Leczenia, Terapii i Rehabilitacji Uzależnień w Dębowcu (przewidywany czas terapii 12 miesięcy, zaświadczenie w aktach sprawy). W dniu 17 czerwca 2013 r. R.S. został wymeldowany z adresu Brzozówka, ul. T., Gmina Zielonki i według oświadczenia żony A.S., z którą jest w trakcie rozwodu, nie ma możliwości zamieszkania pod tym adresem (na terenie Gminy Zielonki nie mieszka od ponad 4 lat). Przed terapią w Dębowcu zameldowany był na pobyt czasowy u swojej matki pod adresem Zelów, ul. Ż. i tam mieszkał, co potwierdza jego oświadczenie z dnia 19 listopada 2015 r. "... Jestem zarejestrowany w Urzędzie Pracy w Zelowie. ..." oraz adres podany na zaświadczeniu ze Stowarzyszenia MONAR, w którym obecnie przebywa.

W świetle powyższych ustaleń organ uznał, że R.S. nie ma statusu osoby bezdomnej.

Wskazał, że ustawa o pomocy społecznej nie zawiera definicji "miejsca zamieszkania". Należy zatem odnieść się w tej kwestii do wyjaśnienia pojęcia "miejsca zamieszkania" zawartego w art. 25 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z tym przepisem, miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Na prawną konstrukcję miejsca zamieszkania składają się dwa elementy: przebywanie w sensie fizycznym w określonej miejscowości oraz wola, zamiar stałego pobytu, przy czym oba te elementy muszą występować łącznie. Zatem sam zamiar stałego pobytu w danej miejscowości nie stanowi o zamieszkaniu, lecz musi być połączony z przebywaniem w danej miejscowości, i to z takim przebywaniem, które ma cechy założenia tam ośrodka swoich osobistych i majątkowych interesów. Wola przebywania w danym miejscu musi wiązać się z tym, że miejsce to stało się ośrodkiem życia codziennego osoby fizycznej, w którym skoncentrowane są jej plany życiowe.

Strona 1/4