Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędziowie: sędzia NSA Małgorzata Pocztarek sędzia del. WSA Arkadiusz Blewązka (spr.) po rozpoznaniu w dniu 11 października 2019r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Starosty K. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Starostą K. wykonującym zadanie z zakresu administracji rządowej a Wojewodą [...] w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku Polskich Sieci Elektroenergetycznych S.A. w K. o odszkodowanie postanawia: wskazać Wojewodę [...] jako organ właściwy w sprawie.
Wnioskiem z dnia 27 lutego 2019r. Starosta K. zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość powstałego pomiędzy nim a Wojewodą [...] w sprawie rozpoznania wniosku Polskich Sieci Elektroenergetycznych S.A. w K. o przeprowadzenie postępowań w przedmiocie ustalenia odszkodowań.
W motywach wniosku wskazano, że zawiadomieniem z dnia 17 grudnia 2018r. nr [...] Wojewoda [...] na podstawie art. 65 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2018r. poz. 2096, ze zm.), dalej w uzasadnieniu przywoływanej jako "K.p.a.", przekazał Staroście K. wnioski Polskich Sieci Elektroenergetycznych S.A. w K. o przeprowadzenie postępowań w przedmiocie ustalenia odszkodowań za nieruchomości oznaczone jako działki: nr [...]/1, nr [...]/16, nr [...]/24, nr [...]/3, nr [...]/8, nr [...], nr [...], nr [...]/1, nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...],[...]/1, nr [...], nr [...]/2, nr [...]/2, nr [...], nr [...], nr [...], nr [...]/32, nr [...]/16, [...]/3, nr [...]/2, nr [...]/2, nr [...]/1 położone w obrębie S.; nr [...], nr [...]/1, nr [...], nr [...] położone w obrębie G.; nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...]/1, nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...], nr [...]/2, nr [...], nr [...]/1, nr [...]/3, nr [...]/1, nr [...]/3, [...]/1, nr [...]/3, nr [...]/1, nr [...]/3, nr [...]/1, nr [...]/3, nr [...]/2, nr [...]/1, nr [...]/3, nr [...], nr [...], nr [...] położone w obrębie R., jednostka ewidencyjna S., objętych decyzją Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2017r. nr [...] o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie sieci przesyłowej dla inwestycji pn.: "Budowa linii 400 kV S. - nacięcia linii T.- T. oraz R.-T.".
Dalej organ wskazał, iż we wniosku o ustalenie odszkodowania z dnia 7 grudnia 2018r. Polskie Sieci Elektroenergetyczne S.A. w K. wskazały, iż zgodnie z ogólną dyrektywą zawartą w ustawie z dnia 24 lipca 2015r. o przygotowaniu realizacji strategicznych inwestycji w zakresie sieci przesyłowych (Dz.U. z 2016r. poz. 1812 ze zm.), dalej w uzasadnieniu przywoływanej jako "p.r.s.i", organem właściwym do wydawania decyzji o odszkodowaniu jest wojewoda na podstawie art. 21 ust. 11 ww. ustawy. Organ podkreślił, iż delegacja ustawowa zawarta w art. 22 ust. 2 p.r.s.i. określa, które przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2018r. poz. 2204 ze zm.), dalej w uzasadnieniu przywoływanej jako "u.g.n.", mają zastosowanie w sprawie odszkodowania w sytuacji gdy przywrócenie nieruchomości do stanu poprzedniego nie jest możliwe albo nadmiernie utrudnione lub kosztowne w sytuacji wydania przez wojewodę decyzji, o której mowa w art. 22 ust. 1 p.r.s.i. Natomiast dopiero przepis art. 129 u.g.n stanowi, iż odszkodowanie ustala starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, w decyzji o wywłaszczeniu, zastrzeżeniem ust. 5. Tym samym zawarte w art. 124 ust. 2 u.g.n. sformułowanie, iż starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, udziela zezwolenia z urzędu albo na wniosek organu wykonawczego jednostki samorządu terytorialnego, innej osoby lub jednostki organizacyjnej, nie jest podstawą do upoważnienia starosty do wydawania stosownej decyzji o odszkodowaniu, gdyż taka dyspozycja znajduje się w art. 129 u.g.n., do którego przepisy p.r.s.i. bezpośrednio nie odsyłają. Gdyby wolą ustawodawcy było powierzenie uprawnień do wypłaty odszkodowania staroście już w art. 124 ust. 2 u.g.n. nie powtarzałby zapisu w art. 129 tejże ustawy.