Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Ryms Sędziowie NSA Zofia Flasińska Marek Stojanowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 23 kwietnia 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku M. W. o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie oraz sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie w sprawie ze skargi M. W. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie w przedmiocie nierozpoznania odwołania sygn. akt II SAB/Rz 64/11 postanawia odmówić wyznaczenia innego wojewódzkiego sądu administracyjnego do rozpoznania wniosku M. W. zawartego w pismach z dnia [...] marca 2013 r.
M. W. w piśmie z dnia [...] marca 2013 r. wniosła o przywrócenie terminu do rozpoznania jej sprzeciwu od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 19 grudnia 2012 r. oraz w kolejnym piśmie z dnia [...] marca 2013 r. wniosła zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 lutego 2013 r. sygn. akt II SAB/Rz 64/11. W pismach tych skarżąca wystąpiła z żądaniem wyłączenia wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie oraz Lublinie w czynnościach procesowych w sprawie z jej skargi na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie w przedmiocie nierozpoznania odwołania. Pisma z dnia [...] marca 2013 r. wraz z aktami sprawy zostały przekazane do Naczelnego Sądu Administracyjnego celem wyznaczenia innego Sądu do rozpoznania wniosku o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie oraz Lublinie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zawarty we wniosku z dnia [...] marca 2013 r. o przywrócenie terminu do wniesienia sprzeciwu oraz w zażaleniu z dnia [...] marca 2013 r. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 20 lutego 2013 r. wniosek o wyłączenie wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie oraz Lublinie nie jest wnioskiem o wyłączenie sędziów, o którym mowa w art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - zwanej dalej "P.p.s.a.").
Instytucja wyłączenia sędziego zarówno z mocy prawa, jak i na wniosek strony jest istotną gwarancją procesową, która ma zapewnić rozpoznanie sprawy przez sąd w takim składzie orzekającym, którego sędziowie nie pozostają w relacjach osobistych ze stronami oraz nie mieli określonych wcześniej związków z rozpoznawaną sprawą. Ratio legis przepisów o wyłączeniu sędziego, we wszystkich procedurach sądowych sprowadza się do eliminowania przyczyn, które mogą skutkować wątpliwościami, co do bezstronności i obiektywizmu sędziego w rozpoznaniu określonej sprawy. Poza wypadkami wyłączenia z mocy samego prawa (art. 18 § 1 P.p.s.a.), wyłączenie sędziego następuje na wniosek wówczas, jeżeli zachodzą takie okoliczności, które mogłyby wywołać wątpliwości co do bezstronności sędziego. Oznacza to, że o wniosku o wyłączenie sędziego można mówić wówczas, gdy odnosi się on do określonych sędziów i oparty jest na podstawach wskazujących na istnienie takich okoliczności, które wymagają oceny, czy wątpliwości co do bezstronności sędziego są uzasadnione. Również nie jest wnioskiem o wyłączenie sędziów wniosek o wyłączenie sędziów sądu, który nie rozpoznaje sprawy, w tym przypadku sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie.
Z akt sprawy wynika, że na rozprawie w dniu 18 stycznia 2012 r. skarżąca wystąpiła z wnioskiem o wyłączenie wszystkich sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie od orzekania w tej sprawie. Postanowieniem z dnia 8 marca 2012 r., sygn. akt I OW 35/12 Naczelny Sąd Administracyjny wyznaczył do rozpoznania wniosku o wyłączenie sędziów Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie. Postanowieniem z dnia 28 marca 2012 r., sygn. akt II SO/Op 2/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił wniosek o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie od rozpoznania sprawy o sygn. akt II SAB/Rz 64/11. Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 13 lipca 2012 r. sygn. akt