Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku K.P. i M.D. o stwierdzenie nieważności orzeczenia o przejęciu
Uzasadnienie strona 2/2

W jego ocenie brak tych ustaleń powoduje, że nie można skonkretyzować sprawy, która ma być rozpoznana w postępowaniu administracyjnym. Oznacza to, że obecnie nie istnieje możliwość określenia, jaki organ jest właściwy w sprawie.

Podstawą działania organu administracji w tej sprawie nie mogą być bowiem przypuszczenia. Z akt sprawy wynika, iż w postępowaniu ustalono, że decyzji dotyczącej przejęcia tej nieruchomości nie odnaleziono ani w Archiwum Państwowym, ani w Starostwie Powiatowym w P., nie posiadają jej również wnioskodawczynie.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 4 w związku z art. 15 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej P.p.s.a.) Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy do rozstrzygania sporów o właściwość pomiędzy organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej oraz sporów kompetencyjnych między organami tych jednostek a organami administracji rządowej.

Spór taki powstaje w razie rozbieżności poglądów co do zakresu działania poszczególnych organów administracji publicznej i może przybrać postać bądź sporu negatywnego, bądź sporu pozytywnego. W obu przypadkach spór może powstać tylko w ramach konkretnej sprawy administracyjnej, która jest przedmiotem prowadzonego postępowania, albo co do której odmówiono nadania biegu postępowaniu.

W niniejszej sprawie zgłoszone zostało przez K.P. i M.D. żądanie stwierdzenia nieważności decyzji o przejęciu - w ramach tzw. Akcji "Wisła" - na własność Państwa nieruchomości rolnej ich rodziców A. i S. S., położonej we wsiach K. i R., obecnie powiat parczewski.

W uzasadnieniu wniosku o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego przyznano, że nie udało się odnaleźć w Archiwum Państwowym w L. Oddział w Ch., ani w Starostwie Powiatowym w P., a także u wnioskodawczyń decyzji dotyczącej przejęcia tej nieruchomości. Wskazano, że orzeczenie takie mogło być wydane na podstawie przepisów dekretu z dnia 27 lipca 1949 r. o przejęciu na własność Państwa nie pozostających w faktycznym władaniu właścicieli nieruchomości ziemskich położonych w niektórych powiatach województwa białostockiego, lubelskiego, rzeszowskiego i krakowskiego (Dz. U. Nr 46, poz. 339).

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego powyższe stwierdzenie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B.P. prowadzi do wniosku, że podstawą jego działania w tej sprawie są przypuszczenia.

Oznacza to, że w tej sprawie nie został wyjaśniony stan faktyczny oraz nie został określony przedmiot sporu. Akta sprawy nie zawierają decyzji, której stwierdzenia nieważności domagają się wnioskodawczynie. Nieznana jest zarówno podstawa prawna decyzji, jak i jej treść, ale także nie wiadomo jaki organ decyzję tę wydał oraz, czy rzeczywiście jakakolwiek decyzja dotyczące nieruchomości rodziców wnioskodawczyń była wydana. Brak tych ustaleń powoduje, iż nie można skonkretyzować sprawy, która ma być rozpatrywana i rozstrzygana w postępowaniu administracyjnym.

Przypomnieć należy, że ustalenie przedmiotu sprawy należy do organu administracji w ramach czynności podejmowanych w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i nakazanych w art. 7 K.p.a. Nie należy to do Naczelnego Sądu Administracyjnego rozpoznającego spór kompetencyjny, którego zakres kognicji jest ograniczony jedynie do wskazania organu właściwego w sprawie.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego wystąpienie w niniejszej sprawie z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego w sytuacji, określenia przedmiotu sporu na podstawie przypuszczenia uznać należy za przedwczesne.

Naczelny Sąd Administracyjny rozpoznając spór kompetencyjny ma bowiem za zadanie wskazać organ właściwy do załatwienia konkretnej sprawy administracyjnej. Brak takiej konkretyzacji, a więc ustalenia przedmiotu sporu, uniemożliwia wskazanie organu, który jest właściwy do jej rozpoznania.

Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny na mocy art. 151 w zw. z art. 64 § 3 i art. 15 § 2 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w postanowieniu.

Strona 2/2