Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk, Sędziowie Sędzia NSA Jolanta Sikorska, Sędzia del. WSA Ireneusz Dukiel (spr.), po rozpoznaniu w dniu 29 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta Szczecina o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta Szczecina a Prezydentem Miasta Gdańska w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku P.S. o potwierdzenie prawa do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych postanawia: umorzyć postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym.
Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Szczecinie, działając w imieniu Prezydent Miasta Szczecina, wnioskiem z dnia 21 marca 2016 r. wniósł o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta Szczecina a Prezydentem Miasta Gdańska poprzez wskazanie Prezydenta Miasta Gdańska jako organu właściwego do rozpoznania wniosku P.S. o potwierdzenie prawa do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.
Zdaniem wnioskującego organu, skoro P.S. nie miał miejsca zamieszkania, o jakim mowa w art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t. jedn. Dz. U z 2008 r., Nr 164 poz. 1027 ze zm., dalej w skrócie u.ś.o.z.), to organ właściwy miejscowo w sprawie potwierdzenia jego prawa do świadczeń zdrowotnych, trzeba ustalić według reguł przewidzianych w art. 21 § 2 k.p.a. Należy zatem przyjąć, że organem właściwym do wydania decyzji, na podstawie w art. 54 ust. 1 u.ś.o.z., jest Prezydent Miasta Gdańska, jako organ właściwy dla miejsca, w którym nastąpiło zdarzenie powodujące wszczęcie postępowania w sprawie, tj. udzielenie świadczeń medycznych na rzecz strony przez Szpital [...] w Gdańsku.
Jednocześnie wskazując na fakt śmierci P.S. w dniu 3 lutego 2016 r. podniesiono, że w doktrynie i orzecznictwie podkreśla się, że śmierć świadczeniobiorcy nie wyłącza możliwości przeprowadzenia procedury przewidzianej art. 54 u.ś.o.z., gdyż stroną postępowania, w razie śmierci świadczeniobiorcy, jest świadczeniodawca, tj. podmiot który udzielił świadczeń zdrowotnych. Posiada on interes prawny, tj. możliwość uzyskania zwrotu kosztów udzielonej pomocy medycznej świadczeniobiorcy ze środków publicznych, których dysponentem jest NFZ (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 28 stycznia 2014 r., sygn. akt II SA/Rz 835/13).
Prezydent Miasta Gdańska w odpowiedzi na wniosek wskazał, że w dniu 28 grudnia 2015 r. P.S. złożył wniosek o przyznanie prawa do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, przy czym z wywiadu środowiskowego przeprowadzonego w nim w dniu 28 grudnia 2015 r. przez pracownika socjalnego Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie w Gdańsku, w związku z jego pobytem na oddziale Szpitala [...] w Gdańsku, jako miejsce zamieszkania podano Szczecin ul. B. Podniesiono także, iż w wyniku postępowania wyjaśniającego ustalono, że P.S. nie jest mieszkańcem Miasta Gdańska, nie był zameldowany ani na pobyt stały ani na czasowy w Gdańsku, a zatem jego pobyt w szpitalu w Gdańsku był incydentalny.
W ocenie Prezydenta Miasta Gdańska miejsce zamieszkania osoby fizycznej należy oceniać na podstawie art. 25 k.c., dlatego wymagane jest zatem przebywanie oraz zamiar stałego pobytu w tej miejscowości (corpus i animus). Z uwagi na to, ze P.S. wskazał zarówno we wniosku, jak i w kwestionariuszu rodzinnego wywiadu środowiskowego, miejsce zamieszkania Szczecin, to trudno mówić o bezdomności, dlatego też Prezydent Miasta Gdańska uznał się niewłaściwym i przekazał sprawę do rozpatrzenia Prezydentowi Miasta Szczecina.