Do sporu doszło w sprawie o skierowanie do domu pomocy społecznej. Zgodnie z art. 59 ust.1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2008 r. Nr 115, poz.728 - w chwili złożenia wniosku o skierowanie do domu pomocy społecznej: Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz.593 ze zm.), decyzję o skierowaniu do domu pomocy społecznej wydaje organ gminy właściwy dla tej osoby w dniu kierowania jej do domu pomocy społecznej. W myśl zaś art. 101 ust.1 ustawy o pomocy społecznej, właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Ustawa o pomocy społecznej nie definiuje "miejsca zamieszkania", co oznacza, że należy je rozumieć zgodnie z ogólną definicją tego terminu, zawartą w przepisach Kodeksu cywilnego (por. postanowienie NSA z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt I OW 75/06, niepublikowane, treść [w:] System Informacji Prawnej LEX nr 362465). Miejscem zamieszkania osoby fizycznej, zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego, jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Samo zameldowanie, będące instytucją prawa administracyjnego, nie przesądza o zamieszkaniu w rozumieniu prawa cywilnego (por. postanowienie NSA z dnia 15 lutego 2006 r., sygn. akt I OW 231/05, niepublikowane, treść [w:] System Informacji Prawnej LEX nr 201525).
M. M. zameldowana jest na pobyt stały w N., gmina Ś., ale tam nie mieszka od pięciu lat. Od tego czasu przebywa w Ś.. Jest osobą niepełnosprawną, wymagającą opieki innych osób. W najmowanym w Ś. mieszkaniu, w którym chwili składania wniosku zameldowana była na pobyt czasowy, zameldowany był także jej syn. Od kilku lat zatem M. M. skoncentrowała swe sprawy życiowe w Ś.. Przebywała tam w sensie fizycznym i połączone to było z zamiarem przebywania w tej miejscowości. Jedyną przeszkodą dla dalszego zamieszkiwania w wynajętym mieszkaniu i przedłużenia umowy najmu lokalu na okres po dniu [...], kiedy upływał termin trwania umowy, miał być brak środków finansowych. Odnotować jednak trzeba, że M. M. mieszkała w lokalu przy ulicy [...] w Ś. także po dniu [...]. Okoliczności te pozwalają na ocenę, iż miejscem zamieszkania M. M. jest Ś.
W konsekwencji uznać należy, że Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w Ś., zgodnie z art. 101 ust.1 ustawy o pomocy społecznej, jest organem właściwym do rozpoznania wniosku M. M. o skierowanie jej do Domu Pomocy Społecznej.
Z tego względu Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 15 § 2 zdanie drugie P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.