Podkreślono, że na pytanie pracownika socjalnego, czy wnioskodawczyni zamierza związać się na stałe z terenem Gminy A., czy zamierza tu pozostać i czy z A. wiąże swoje plany na przyszłość, strona oświadczyła, że jest zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy w J. i nie zamierza przenosić tej rejestracji do PUP w W. (filia w A.). Nie była również w stanie określić do kiedy zamierza pozostać na terenie Gminy A. Zaznaczyła jednak, że jeżeli będzie taka konieczność to powróci na teren Gminy D. do Z., gdzie jest zameldowana na pobyt stały i skąd nie zamierza się wymeldowywać.
Burmistrz A. zwracał także uwagę, iż E. S. regularnie powraca w rodzinne strony, z którymi wiążą ją sprawy rodzinne (tam zamieszkuje jej drugi syn - P.) i pracownicze (tam jest zarejestrowana w Urzędzie Pracy w J.).
Na terenie A. E. S. przebywa u W. S., z którym nie wiąże ją umowa najmu ani użyczenia mieszkania. Przebywając we wspomnianym mieszkaniu, nie ponosi też żadnych kosztów z tego tytułu.
Powyższe okoliczności - zdaniem uczestnika - potwierdzały, że E. S. nie wiąże z Gminą A. swojej przyszłości, a obecnie przebywa na jej terenie tylko czasowo, gdyż tutaj dzieci jej aktualnie realizują obowiązek szkolny.
Ponadto, uczestnik postępowania podkreślał, że wnioskodawczyni korzystała już z pomocy społecznej w miejscu swojego pobytu tj. w A., ale - zgodnie z notą obciążeniową z dnia [...] października 2015 r. - Gmina D. dokonała zwrotu Gminie A. kosztów przyznanej E. S. pomocy.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Sądy administracyjne rozpoznają - na podstawie art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) zwanej dalej: "p.p.s.a.", spory o właściwość powstałe pomiędzy organami jednostek samorządu terytorialnego i między samorządowymi kolegiami odwoławczymi, o ile odrębna ustawa nie stanowi inaczej, oraz spory kompetencyjne między organami tych jednostek a organami administracji rządowej. Jednocześnie - zgodnie z art. 15 § 1 pkt 4 p.p.s.a. - Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory, o których mowa w cytowanym wyżej artykule.
Przedmiotowy spór, jaki zaistniał pomiędzy Wójtem Gminy D., a Burmistrzem A. jest sporem negatywnym i dotyczy wskazania organu właściwego w sprawie rozpoznania wniosku E. S. o przyznanie pomocy finansowej oraz pokrycie kosztów dożywiania dziecka w szkole.
Wspomniany wyżej wniosek miał swoje oparcie w przepisach ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2015 r. poz. 163 ze zm.), dalej "u.p.s.". Zgodnie bowiem z art. 101 ust. 1 u.p.s., właściwość miejscową gminy w sprawach z zakresu pomocy społecznej ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie.
Z uwagi na fakt, że ustawa o pomocy społecznej nie definiuje pojęcia "miejsca zamieszkania" należy w tej kwestii odnieść się do przepisów ogólnych kodeksu cywilnego. Zgodnie zaś z art. 25 k.c., miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. O uznaniu konkretnej miejscowości za miejsce zamieszkania danej osoby decyduje przy tym takie przebywanie na terenie, które posiada cechy założenia na nim przez w/w osobę aktualnego ośrodka jej osobistych i majątkowych interesów. Na miejsce zamieszkania, w świetle art. 101 ust. 1 u.p.s. w zw. z art. 25 k.c., wskazują zatem dwa czynniki: zewnętrzny - fakt przebywania i wewnętrzny - zamiar stałego pobytu. Podnieść też trzeba, że wyrażenie zamiaru stałego pobytu nie wymaga złożenia stosownego oświadczenia woli (nie jest czynnością prawną). Wystarczy, że zamiar taki wynika z zachowania danej osoby polegającego na ześrodkowaniu swoich czynności życiowych w danej miejscowości.