Naczelny Sąd Administracyjny w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Banasiewicz (spr.), Sędziowie NSA Marek Stojanowski, Roman Ciąglewicz, Protokolant Kamil Wertyński, po rozpoznaniu w dniu 3 października 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w N. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość między Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w N. a Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w K. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku B. C. o przyznanie świadczenia z pomocy społecznej postanowił: wskazać Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w K. jako organ właściwy do rozpoznania wniosku B. C. o przyznanie świadczenia z pomocy społecznej.
Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w N. działający w imieniu Prezydenta Miasta N. na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 k.p.a. wniósł o rozstrzygnięcie negatywnego sporu kompetencyjnego zaistniałego między Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w N. a Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w K. w sprawie przyznania pomocy finansowej dla B. C. zamieszkałej w K., ul. [...].
Jak podniesiono w uzasadnieniu wniosku w dniu 12 maja 2008 r. wpłynęło do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w N. postanowienie wydane z upoważnienia Prezydenta Miasta K. przez kierownika Filii nr [...] Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w K. w sprawie przyznania pomocy finansowej dla B. C. w celu załatwienia sprawy administracyjnej zgodnie z właściwością miejscową.
Z przesłanych dokumentów i akt posiadanych przez MOPS w N. wynika, że B. C. ma przyznany zasiłek okresowy na okres od marca 2008 r. do maja 2008 r. oraz zasiłek stały na okres od [...] września 2007 r. do [...] listopada 2011 r., w związku z czym uznano, że wniosek strony o pomoc jest wnioskiem o przyznanie pomocy finansowej w formie zasiłku celowego. MOPS w K. uznał się za niewłaściwą jednostkę do realizacji wniosku na podstawie art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej i w przesłanym postanowieniu stwierdził, że strona jest osobą bezdomną i z tego powodu gmina ostatniego miejsca zameldowania na pobyt stały jest gminą właściwą do rozpatrzenia wniosku.
MOPS w N. nie podzielając zasadności postanowienia stwierdził, że na podstawie przesłanych dokumentów nie można uznać B. C. za osobę bezdomną. Z przesłanych dokumentów wynika, że B. C. mieszka w lokalu mieszkalnym przy ul. [...] w zamian za wykonywanie pracy w Motelu. Z wywiadu środowiskowego z dnia [...] kwietnia 2008 r. wynika, że budynek, w którym ma swój pokój wymaga remontu, a zatem nie mieszka w samym Motelu i nie przebywa tam jako klientka wynajmująca pokój, lecz jako pracownik mieszkający w mieszkaniu służbowym. Strona nie zamieszkuje w N. od ponad 20 lat, nie jest także tu zameldowana. N. jest jej ostatnim miejscem stałego zameldowania na pobyt stały, ale od dawna strona koncentruje swoje życie w gminie K., na co wskazuje fakt, że po opuszczeniu Przytuliska dla Bezdomnych Kobiet w K. zamieszkała w K., jest zarejestrowana w Grodzkim Urzędzie Pracy w K. i nie ma żadnych związków z gminą N.. W świetle nowych ustaleń dokonanych przez MOPS w K., a zawartych w przesłanym kwestionariuszu strona ma miejsce zamieszkania w K.. Zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego należy stwierdzić, że strona przebywa w K. z zamiarem stałego pobytu i to jest miejsce zamieszkania, a wynika to z samego przepisu i orzecznictwa (Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie, postanowienie z dnia 15 lutego 2006 r. sygn. I OW 261/05). O miejscu zamieszkania w świetle ww. przepisu decydują dwa czynniki: zewnętrzny (fakt przebywania) i wewnętrzny (zamiar stałego pobytu). Samo zameldowanie, będące kategorią prawa administracyjnego, nie przesądza o miejscu zamieszkania w rozumieniu prawa cywilnego. Ustawa z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej w art. 6 pkt 8 uznaje za osobę bezdomną osobę niezamieszkującą w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy i niezameldowaną na pobyt stały, w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobistych, a także osobę niezamieszkującą w lokalu mieszkalnym i zameldowaną na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania. Naczelny Sąd Administracyjny we wspomnianym postanowieniu z dnia 15 lutego 2006 r. zauważył, że każdy z tych stanów musi występować kumulatywnie. B. C. mieszka w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy, wobec tego nie jest osobą bezdomną, a powoływanie się przez MOPS w K. na przepis art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej jest bezpodstawne.