D. C. była zameldowana jest na pobyt stały w Z., gmina U., do dnia [...]. Opuściła tę miejscowość w 1993 r., zrywając więzi z mężem i pięciorgiem małoletnich dzieci. Od tamtego czasu nie przebywa w gminie U.. Rozwód małżeństwa z jej winy został orzeczony w [...] r. Założyła nowy związek w K., gdzie w [...] r. urodziła z tego związku córkę A.. W K. mieszkała przez kilkanaście lat do [...], w mieszkaniu, którego najemcą był jej konkubin. Jej córka jest uczennicą Szkoły Podstawowej w S. Ośrodek Pomocy Społecznej w K. pokrywa jej koszty opłat za posiłki. Po śmierci konkubina D. C. znalazła czasowe schronienie w Stowarzyszeniu Pomocy Matkom Samotnie Wychowującym Dzieci i Pomocy Bliźnim w K. Od [...] D. C. jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna, bez prawa do zasiłku, w Powiatowym Urzędzie Pracy w K.. Od wielu lat zatem D. C. skoncentrowała swe sprawy życiowe w K.. Przebywała tam w sensie fizycznym i połączone to było, jak wynika z jej oświadczenia skierowanego do Ośrodka Pomocy Społecznej w U., w dniu [...], z zamiarem przebywania w tej miejscowości. Konieczność szukania przezeń ochrony w Stowarzyszeniu nie spowodowała zmiany jej miejsca zamieszkania. Obiekt prowadzony przez Stowarzyszenie jest, w tej sytuacji, jej miejscem pobytu. Okoliczności te pozwalają na ocenę, iż w dalszym ciągu miejscem zamieszkania D. C. jest miejscowość K.. Nie są spełnione, określone w art. 6 pkt 8 ustawy o pomocy społecznej, przesłanki uznania D. C. za osobę bezdomną.
W konsekwencji uznać należy, że Ośrodek Pomocy Społecznej w K., zgodnie z art. 101 ust.1 ustawy o pomocy społecznej, jest organem właściwym do rozpoznania wniosku D. C. o przyznanie zasiłku celowego.
Z tego względu Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 15 § 2 zdanie drugie P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.