Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Łukaszewska- Macioch (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski Protokolant Magdalena Cieślak po rozpoznaniu w dniu 7 października 2008r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrza Miasta M. z dnia18 czerwca 2008 r. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Burmistrzem Miasta M. a Prezydentem Miasta P. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku P. D. w sprawie skierowania do domu pomocy społecznej postanawia: wskazać Burmistrza M. jako organ właściwy do rozpatrzenia wniosku P. D. w sprawie skierowania do domu pomocy społecznej
Burmistrz M. wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu zaistniałego pomiędzy nim a Prezydentem Miasta P. o właściwość w sprawie wydania decyzji kierującej P. D. do domu pomocy społecznej.
W uzasadnieniu wniosku organ wskazał, że postanowieniem z dnia [...] maja 2008 r., nr [...] Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej (MOPS) w P., działający z upoważnienia Prezydenta Miasta P., na podstawie art. 19, art. 65 i art. 123 k.p.a. uznał się niewłaściwym w sprawie skierowania P. D. do domu pomocy społecznej i przekazał złożony w tej sprawie wniosek Ośrodkowi Pomocy Społecznej (OPS) w M. W uzasadnieniu postanowienia stwierdzono, że wnioskodawca jest osobą bezdomną, a zgodnie z art. 101 ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2004 r. Nr 64, poz. 593 ze zm.), w przypadku osoby bezdomnej właściwą miejscowo jest gmina ostatniego miejsca zameldowania tej osoby na pobyt stały. Ostatnim zaś miejscem zameldowania P. D. na pobyt stały była Gmina M.
Wnioskujący o rozstrzygnięcie sporu o właściwość Burmistrz M. wskazał, że zgodnie z art. 101 ust. 1 powołanej ustawy, właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o wskazane świadczenie, natomiast w przypadku osoby bezdomnej właściwą miejscowo jest gmina ostatniego miejsca zameldowania tej osoby na pobyt stały. Według zaś art. 6 pkt 8 ustawy o pomocy społecznej osobą bezdomną jest osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy i niezameldowana na pobyt stały, w rozumieniu przepisów o ewidencji ludności i dowodach osobistych, a także osoba niezamieszkująca w lokalu mieszkalnym i zameldowana na pobyt stały w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania. Ustawa o pomocy społecznej nie definiuje pojęcia "miejsce zamieszkania", co oznacza, że należy je rozumieć zgodnie z ogólną definicją tego terminu, zawartą w przepisach Kodeksu cywilnego (postanowienie NSA z dnia 2 sierpnia 2005 r. sygn. akt I OW 34/05). Zgodnie z art. 25 k.c miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.
Jak wynika z akt sprawy, wnioskodawca wyjechał z terenu gminy M. kilka lat temu do W. z zamiarem stałego pobytu. Potwierdza to wymeldowanie się przez P. D. [...] stycznia 2004 r. w Urzędzie Miejskim w M. oraz informacja ZUS Inspektoratu w S. z dnia [...] maja 2008 r., który przekazuje rentę P. D. na wskazane przez niego konto bankowe w W., ze względu na jego adres zamieszkania przy ul.[...] w W.. Z dokumentów przesłanych do OPS M. przez MOPS w P. wynika, że P. D. chcąc mieć bliski kontakt z rodziną, a jednocześnie mieć zapewnioną pomoc i opiekę ze względu na problemy zdrowotne, w marcu 2008 r. przyjechał do swojej siostry K., która zamieszkuje w P. Z uwagi na pogarszający się stan zdrowia został umieszczony w szpitalu w P.. Po wypisaniu ze szpitala P. D. ponownie powrócił do swojej siostry i aktualnie zamieszkuje u niej przy ul. [...] w P.. Ponieważ nadal ma kłopoty zdrowotne, w dniu [...] kwietnia 2008 r. złożył wniosek do MOPS w P. o skierowanie go do domu pomocy społecznej na terenie miasta P., ponieważ jak zaznaczył on w swoim wniosku, mieszka tam jego siostra. Zatem obecnie zamiarem P. D. jest zamieszkanie na stałe w P., gdzie mieszkają jego najbliżsi. Zdaniem wnioskującego organu, wbrew stanowisku MOPS w P., P. D. nie jest osobą bezdomną. Ponadto trudno się zgodzić z jego oświadczeniem z dnia [...] kwietnia 2008 r., że od kilku lat jest osobą bezdomną, gdyż ZUS S. przekazywał dotychczas jego świadczenie rentowe na adres zamieszkania w W., który sam podał. Poza tym w jego dowodzie osobistym jest również zapis o czasowym pobycie w pewnym okresie czasu przy ul. [...] w W. Treść art. 6 pkt 8 ustawy o pomocy społecznej zawiera dwa odrębne stany faktyczne pozwalające na uznanie osoby za bezdomną. Pierwszy odnosi się do osoby, która nie mieszka w lokalu służącym do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, a drugi do sytuacji kiedy osoba taka nie zamieszkuje w lokalu mieszkalnym, a posiada stałe zameldowanie w lokalu, w którym nie ma możliwości zamieszkania. Okoliczności wymienione w każdym z tych stanów faktycznych muszą występować kumulatywnie. W przedmiotowej sprawie żaden z opisanych powyżej przypadków nie zachodzi, już z tej przyczyny, że P. D. aktualnie mieszka u swojej siostry w P., a poza tym z jego zachowania wynika, że przyjechał do P. z zamiarem stałego pobytu, ze względu na chęć bliskiego kontaktu z rodziną, a jednocześnie by mieć zapewnioną pomoc i opiekę ze względu na pogarszający się stan zdrowia. Zamiar stałego pobytu nie wymaga złożenia oświadczenia woli, ponieważ nie jest czynnością prawną. Wystarczy więc, że zamiar taki wynika z zachowania danej osoby polegającego na ześrodkowaniu swojej aktywności życiowej w określonej miejscowości, ponieważ samo zameldowanie, będące kategorią prawa administracyjnego, nie przesądza o miejscu zamieszkania w rozumieniu prawa cywilnego.