Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska Sędziowie NSA Jerzy Bujko (spr.) del. WSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 8 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrza Miasta L. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Burmistrzem Miasta L. a Prezydentem Miasta W. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku D. G. w sprawie przyznania zasiłku stałego postanawia: wskazać Prezydenta Miasta W. jako organ właściwy w sprawie
Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w L. wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu pomiędzy nim a Miastem W. - Miejskim Ośrodkiem Pomocy Społecznej w W. o właściwość miejscową do rozpoznania wniosku D. G. o przyznanie mu zasiłku stałego. Z załączonych do tego wniosku akt administracyjnych wynika, że niepełnosprawny i będący w trudnej sytuacji materialnej D. G. wystąpił do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w W. o przyznanie mu pomocy społecznej w formie stałego zasiłku. Jest on wprawdzie zameldowany na terenie L., lecz w [...] 2007 r. zamieszkał na terenie W. i podjął się wykonywania zajęcia zarobkowego w tym mieście, dającego mu niewielki dochód. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w W. uznał, że wobec faktu, iż wnioskodawca jest zameldowany na terenie L., właściwym do rozpoznania sprawy jest Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w tym mieście, któremu też - postanowieniem z dnia [...] - przekazał sprawę. Występując o rozpoznanie sporu o właściwość M.O.P.S. w L. podał, że wbrew stanowisku organu z W. do rozpozna spornej sprawy właściwy jest M.O.P.S. w W., bowiem na terenie W. znajduje się obecnie miejsce zamieszkania D. G.. Świadczą o tym dowody w postaci pisemnych oświadczeń wnioskodawcy, jego matki J. G., zebrany wywiad środowiskowy i oświadczenie właścicielki mieszkania zajmowanego przez wnioskodawcę na terenie W.. Do rozpoznania wniosku o przyznanie stałego zasiłku jest więc właściwy - zdaniem organu występującego o rozstrzygnięcie sporu - Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w W., co wynika z art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.).
W odpowiedzi na wniosek skierowany do Naczelnego Sądu Administracyjnego Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej w W. wniósł o wskazanie jako organu właściwego do rozpoznania sprawy M.O.P.S. w L.. Uzasadniając to stanowisko organ stwierdził, że wprawdzie D. G. obecnie przebywa na terenie W., lecz miasta tego nie można uznać za jego miejsce zamieszkania. Pobyt ten ma bowiem charakter czasowy, wiążący się z doraźnym zatrudnieniem i okazjonalnie uzyskanym miejscem zamieszkania, a nadto nie wiąże się on z zamiarem stałego pobytu. Do rozpoznania sprawy właściwy jest więc organ pomocy społecznej w L., bowiem w tym mieście jest miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o przyznanie pomocy społecznej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Dla rozpoznania sporu o właściwość organu zobowiązanego do załatwienia wniosku D. G. o udzielenie mu pomocy społecznej w postaci stałego zasiłku podstawowe znaczenie ma prawidłowe ustalenie jego miejsca zamieszkania. Zgodnie bowiem z art. 101 ust. 1 ustawy z 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej właściwość miejscową gminy w sprawach o udzielenie świadczenia z pomocy społecznej ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o to świadczenie. Miejsce zamieszania stanowi - zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego - miejscowość, w której określona osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu. Nie jest przy tym istotne, czy jest ona w tym miejscu zameldowana, gdyż meldunek stanowi tylko spełnienie administracyjnego obowiązku ewidencji ludności i nie zawsze jest zgodny z określonym wyżej miejscem zamieszkania. Trafnie podniesiono przy tym we wniosku, że na prawną konstrukcję "miejsca zamieszkania" składają się: rzeczywiste przebywanie w pewnej miejscowości w sensie fizycznym i wola, zamiar stałego pobytu. Ustalenie tego zamiaru powinno być oparte o zobiektywizowane kryteria. O zamieszkiwaniu w jakiejś miejscowości można więc mówić wówczas, gdy występujące okoliczności pozwolą przeciętnemu obserwatorowi na wyciągnięcie wniosku, że określona miejscowość jest obecnie głównym ośrodkiem działalności danej dorosłej osoby fizycznej, w której ześrodkowane jest jej życiowe centrum.
Tak definiując "miejsce zamieszkania" i rozważając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy należy uznać, że miejscem zamieszkania D. G. jest obecnie miasto W. W mieście tym bowiem on obecnie przebywa i korzysta z lokalu mieszkalnego, uzyskał zatrudnienie i jednocześnie - jak wynika z oświadczenia matki - zerwał kontakty z L. i zabrał własne rzeczy z dotychczasowego miejsca zamieszkania. Ustalenia powyższego nie zmienia fakt, iż ze względu na indywidualne cechy osobowe i trudną sytuację życiową D. G. nie ma jasno sprecyzowanych planów na przyszłość i nie wie jak długo będzie zamieszkiwał w W. Zamiar pobytu w miejscu zamieszkania nie jest bowiem równoznaczny z pragnieniem dożywotniego lub długoletniego przebywania w danej miejscowości.
Mając powyższe na względzie, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie przepisów art. 4 i 15 § 1 pkt 4 oraz § 2 ustawy z 30.08.2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) w związku z art. 22 § 1 pkt 1 k.p.a. jako organ właściwy do rozpoznania sprawy wskazał M.O.P.S. w W..