Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Dybowski, Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska (spr.), Sędzia WSA del. Ewa Kręcichwost-Durchowska, po rozpoznaniu w dniu 23 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta D. o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta D. a Burmistrzem Miasta S. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku o przyznanie pomocy finansowej na zakup żywności, odzieży oraz na zakup okularów postanawia: wskazać Burmistrza Miasta S. jako organ właściwy w sprawie.
Wnioskiem z dnia 11 marca 2020 r. Prezydent Miasta D. wystąpił o rozstrzygnięcie sporu o właściwość pomiędzy Prezydentem Miasta D. a Burmistrzem Miasta S. w sprawie dotyczącej wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku M. M. o przyznanie pomocy finansowej na zakup żywności, odzieży oraz okularów.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że M. M. wystąpiła do OPS w S. o pomoc finansową na zakup żywności, odzieży oraz na zakup okularów. Burmistrz Miasta S., powołując się na treść art. 101 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, uznał się za organ niewłaściwy do wydania decyzji w tej sprawie, wskazując, że wnioskodawczyni jest osobą bezdomną a ostatnie miejsce zameldowania na pobyt stały posiadała w D. przy ul. T. Ze stanowiskiem tym nie zgodził się wnioskujący organ podnosząc, że M. M. nie posiada nigdzie zameldowania, a obecnie zgodnie z oświadczeniem M. G. z dnia 10 lutego 2020 r. przebywa w mieszkaniu socjalnym w S., w którym może przebywać do czerwca 2020 r. Jednakże w rozmowie telefonicznej przeprowadzonej w dniu 3 marca 2020 r. z Kierownikiem Działu Pomocy Środowiskowej tut. Ośrodka, zainteresowana oświadczyła, iż na terenie gminy S. przebywa od 6- 7 lat, nie zamierza wracać do D., a w obecnie wynajmowanym mieszkaniu będzie mogła przebywać również po 30 czerwca 2020 r. Ponadto M. M. korzysta z opieki medycznej na terenie S., tj. Przychodni Rodzinnej. Ww. nie posiada rodziny w gminie D., jest rozwiedziona, z dwojgiem synów, którzy przebywają za granicą nie utrzymuje kontaktu, z matką zamieszkująca w S. również nie utrzymuje kontaktów. Z okoliczności przedstawionych powyżej oraz z akt sprawy nie wynikają zatem takie fakty, które pozwalałyby na powiązanie centrum spraw życiowych zainteresowanej z Miastem D.. Nie sposób zatem ustalić, iż to właśnie miasto jest miejscem zamieszkania M. M. w rozumieniu art. 25 Kodeksu cywilnego. Zgromadzony materiał dowodowy, w ocenie organu wnioskującego, pozwala jednakże przyjąć, że zainteresowana zamieszkuje na terenie S., gdzie obecnie koncentruje się jej centrum życiowe i nie jest obecnie osobą bezdomną.
W odpowiedzi na wniosek Burmistrz Miasta S. podniósł, że M. M. jest osoba bezdomną. Według danych wywiadu środowiskowego zainteresowana przyjechała do Gminy S. z początkiem bieżącego roku. Jako miejsce pobytu wskazała adres: ul. D. S., zaznaczając jednocześnie, iż jest to pobyt czasowy oraz że sama prowadzi wędrowny tryb życia. Dowodem na to, jest choćby fakt, iż w pomieszczeniu zajmowanym przez ww. znajdowały się tylko rzeczy osobiste. Wg informacji S. Sp. z o. o zainteresowana nie posiada prawa zamieszkiwania pod wyżej wskazanym adresem. W dniach 6 i 7 lipca 2020 r. pracownik socjalny udał się do miejsca pobytu M. M. celem sprawdzenia, czy nadal tam przebywa (ul. D.) jednak w lokalu nikogo nie zastano. Sąsiedzi zamieszkujący obok poinformowali, że ww. nie pojawia się od kilku dni pod wskazanym adresem, i że aktualnie, prawdopodobnie przebywa w pustostanach na terenie Gminy S.. Zgodnie z oświadczeniem M. G. z dnia 10 lutego 2020 r., potwierdzony został fakt, iż pobyt zainteresowanej w lokalu mieszkalnym był czasowy - do dnia 30 czerwca 2020 r. W związku z powyższym organ uznał, że nie można traktować krótkiej wizyty gościnnej u znajomego za równoznaczną z zamieszkiwaniem w lokalu mieszkalnym w rozumieniu przepisów o ochronie praw lokatorów i mieszkaniowym zasobie gminy.