Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska (spr.) Sędziowie NSA Jerzy Bujko del. WSA Arkadiusz Despot - Mładanowicz Protokolant Edyta Pawlak po rozpoznaniu w dniu 8 października 2008 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Burmistrza Miasta C. o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Burmistrzem Miasta C. a Prezydentem Miasta J. w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku J. W. dotyczącego ustalenia prawa do zasiłku pielęgnacyjnego dla W. W. postanawia: wskazać Prezydenta Miasta J. jako organ właściwy w sprawie.
Burmistrz C., wnioskiem z dnia 17 lipca 2008 r., wystąpił o rozstrzygnięcie negatywnego sporu o właściwość pomiędzy nim, a Prezydentem Miasta J., który powstał na skutek przekazania przez Prezydenta temuż Burmistrzowi, do załatwienia wg właściwości, wniosku J. W. o ustalenie prawa do zasiłku pielęgnacyjnego, postanowieniem z dnia [...] nr [...].
W uzasadnieniu wniosku o rozstrzygnięcie sporu Burmistrz C. wyjaśnił: J. W. - opiekun prawny całkowicie ubezwłasnowolnionego W. W., zameldowanego na pobyt stały w Domu Pomocy Społecznej w B. i tam przebywającego - wystąpiła z wnioskiem o przyznanie zasiłku pielęgnacyjnego na rzecz jej podopiecznego do Prezydenta Miasta J., który odmówił przyznania tego świadczenia. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K., po rozpoznaniu odwołania J. W., uchyliło decyzję odmowną i umorzyło postępowanie przed organem pierwszej instancji, w uzasadnieniu wskazując, iż organem właściwym do rozpoznania sprawy jest ten, na terenie działania którego znajduje się Dom Opieki Społecznej, w którym zamieszkuje W. W.. W wyniku tej decyzji Kolegium, Prezydent Miasta J. przekazał Burmistrzowi C. (gmina na terenie której leży Dom Pomocy Społecznej w B.) sprawę do załatwienia wg właściwości, postanowieniem z dnia [...]., twierdząc iż właściwy jest organ miejsca zamieszkania W. W. Zdaniem Burmistrza C., właściwy jest Prezydent Miasta J. jako organ na terenie którego zamieszkuje J. W., opiekun prawny W. W., co wynika z art. 27 k.c. mającego w sprawie zastosowanie z uwagi na to, że ustawa z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 892 ze zm.) posługując się pojęciem "miejsca zamieszkania" nie definiując go.
Wezwany do udzielenia odpowiedzi na wniosek Burmistrza i nadesłanie akt sprawy Prezydent Miasta J. nie udzielił odpowiedzi informując, iż akta przekazał Burmistrzowi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Spór jaki powstał pomiędzy Burmistrzem C. a Prezydentem Miasta J. jest negatywnym sporem o właściwość miejscową, który z organów ma załatwić sprawę zasiłku pielęgnacyjnego. O przyznanie takiego zasiłku na rzecz W. W. wystąpiła J. W. - jego opiekun prawny.
Stosownie do art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.) ustalenie prawa do świadczeń rodzinnych - a jedynym z nich jest zasiłek pielęgnacyjny, o czym przesądza art. 2 pkt 2 tej ustawy - oraz ich wypłata następuje na wniosek podmiotów wymienionych w tym przepisie. Wniosek o ustalenie prawa składa się w urzędzie gminy lub miasta właściwym ze względu na miejsce zamieszkania osoby wymienionej w art. 23 ust. 1, o czym przesądza ust. 2 tego artykułu. Z kolei art. 3 tej ustawy, zawierający wyjaśnienie wyrażeń w niej użytych (słowniczek), przez organ właściwy rozumie wójta, burmistrza lub prezydenta miasta, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie rodzinne lub otrzymującej świadczenie rodzinne. Oba te przepisy ustawy o świadczeniach rodzinnych, jakkolwiek art. 3 pkt 11 jest przepisem ogólnym dla wszystkich uregulowań tej ustawy, zaś art. 23 ust. 2 szczegółowo wskazujący już raz określony organ właściwy, posługuje się pojęciem "miejsca zamieszkania" osoby ubiegającej się o świadczenie (art. 3 pkt 11), czy występującej z wnioskiem o przyznanie świadczenia (art. 23 ust. 2 w zw. z ust. 1).