Wniosek w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku A. K. o skierowanie do domu pomocy społecznej
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Janina Antosiewicz Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz Sędzia WSA del. Aleksandra Łaskarzewska (spr.) Protokolant Barbara Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 21 września 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Prezydenta Miasta Stołecznego Warszawy o rozstrzygnięcie sporu o właściwość między Prezydentem Miasta Stołecznego Warszawy a Burmistrzem Radzymina w przedmiocie wskazania organu właściwego do rozpoznania wniosku A. K. o skierowanie do domu pomocy społecznej postanawia: odrzucić wniosek.

Uzasadnienie strona 1/2

Wnioskiem z dnia 8 czerwca 2010 r. Zastępca Dyrektora Ośrodka Pomocy Społecznej Dzielnicy [...] miasta stołecznego Warszawy działający z upoważnienia Prezydenta miasta stołecznego Warszawy wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego o rozstrzygnięcie sporu o właściwość zaistniałego między nim, a Kierownikiem Ośrodka Pomocy Społecznej w Radzyminie działającym z upoważnienia Burmistrza Radzymina w sprawie skierowania do domu pomocy społecznej A. K. W uzasadnieniu wniosku wskazał, iż nie zgadza się z postanowieniem Burmistrza Radzymina z dnia [...] maja 2010 r., który przekazał według właściwości Prezydentowi miasta stołecznego Warszawy wniosek A. K. w sprawie skierowania do domu pomocy społecznej. Burmistrz Radzymina uznał, że A. K. zamieszkuje na terenie Warszawy i dlatego jego wniosek o skierowanie do domu pomocy społecznej należało przekazać Prezydentowi miasta stołecznego Warszawy. Przepis art. 101 ust. 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 Nr 175, poz. 1362 ze zm.) wyraźnie określa bowiem, że właściwość miejscową gminy ustala się według miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o świadczenie. Zdaniem wnioskodawcy kodeks postępowania administracyjnego, który ma zastosowanie do spraw z zakresu pomocy społecznej, nie zawiera przepisów dotyczących określenia miejsca zamieszkania. Stąd winno się zastosować przepis art. 25 kodeksu cywilnego, zgodnie z którym miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. A. K. ze względu na zły stan zdrowia i konieczność zaspokojenia potrzeby schronienia w ostatnim okresie przebywał w Warszawie na terenie różnych dzielnic i w różnych miejscach (hotelach, pustostanach, na dworcach). Był to jednak pobyt czasowy, uzasadniony sytuacją życiową. Z zebranego materiału dowodowego wynika zaś, że najbardziej jest on związany z Radzyminem, gdzie znajduje się jego dom, do którego nie może jednak wrócić ze względu na konflikt z bratem. A. K. podał w trakcie postępowania, że adres przy ul. [...] w Warszawie jest jedynie jego adresem korespondencyjnym. W tej sytuacji, zdaniem wnioskodawcy uznać należy, że A. K. przebywa, ale nie zamieszkuje na terenie właściwym dla Ośrodka Pomocy Społecznej Dzielnicy [...] w Warszawie, a jego pobyt w Warszawie związany jest w istocie z jego stanem bezdomności. W myśl zaś z art. 101 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej w przypadku osoby bezdomnej właściwą miejscowo jest gmina ostatniego miejsca zameldowania tej osoby na pobyt stały, a tą jest gmina Radzymin.

W odpowiedzi na wniosek Burmistrz Radzymina wniósł o wskazanie Prezydenta m. st. Warszawy jako organu właściwego do rozpoznania wniosku A. K. o skierowanie do domu pomocy społecznej. W uzasadnieniu podtrzymano argumentację zawartą w postanowieniu z dnia [...] maja 2010 r.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 15 § 1 pkt 4 i § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej: p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzyga spory o właściwość oraz spory kompetencyjne w przypadkach określonych w art. 4 p.p.s.a. oraz w art. 22 § 1 i 2 k.p.a.

Strona 1/2