Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA J. Runge-Lissowska (spr.), Sędziowie NSA, Protokolant, po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2005 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. L. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 21 października 2004 r. sygn. akt III S.A./Lu 48/04 o odrzuceniu skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi M. L. na orzeczenie dyscyplinarne Komendanta Wojewódzkiego Policji w Lublinie z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie kary dyscyplinarnej p o s t a n a w i a: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 21.10.2004 r. sygn. akt III SA/Lu 48/04, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie odrzucił skargę kasacyjną M. L. od wyroku tego Sądu z dnia 17.6.2004 r., jako sporządzoną przez samego skarżącego, mimo prawidłowego pouczenia go o zasadach i trybie jej wnoszenia.
Pełnomocnik skarżącego, będący adwokatem, wniósł zażalenie na to postanowienie domagając się jego uchylenia i przywrócenia terminu do sporządzenia skargi. Wniosek o przywrócenie terminu do złożenia skargi został rozpoznany przez Wojewódzki Sąd postanowieniem z dnia 14.12.2004 r. sygn. akt III SA/Lu 48/04, którym odmówiono przywrócenia terminu, a od postanowienia tego nie zostało wniesione zażalenie. Wobec tego pozostało do rozpoznania zażalenie na postanowienie o odrzuceniu skargi kasacyjnej. Postanowieniu temu nie zostały w istocie postawione żadne zarzuty, bowiem uzasadnienie zażalenia zawiera wyjaśnienie co do przyczyn uchybienia terminu. Podkreślono w nim jedynie, że skargę kasacyjną opracował podinspektor policji, mający przygotowanie teoretyczne oraz doświadczenie praktyczne w zakresie stosowania przepisów o policji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.)wymaga, aby skarga kasacyjna była sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. W niniejszej sprawie wymóg ten nie został zachowany i skarga kasacyjna podlegała odrzuceniu. Bez znaczenia też jest, kto ją opracował, skoro sporządził ją sam skarżący nie zaś adwokat lub radca prawny, ani to czy pouczenie zostało dobrze zrozumiane, co podniesiono w zażaleniu, ale co było przedmiotem rozważań Wojewódzkiego Sądu przy rozpoznaniu wniosku o przywrócenie terminu.
Zażalenie, jako nie posiadające usprawiedliwionych podstaw, należało oddalić na podstawie srt. 187 w zw. Z art. 197 § 2 cytowanej ustawy.