Zażalenie na postanowienie WSA w Warszawie w sprawie ze skargi M. W. na niewykonanie przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju wyroku WSA w Warszawie , sygn. akt I SA/Wa 1796/12
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska po rozpoznaniu w dniu 13 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 maja 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 2441/15 o odrzuceniu zażalenia M. W. na postanowienie tego Sądu z dnia 15 lutego 2016 r. o odrzuceniu skargi w sprawie ze skargi M. W. na niewykonanie przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 1796/12 postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 24 maja 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie skarżącego M. W. na postanowienie tego Sądu z dnia 15 lutego 2016 r. o odrzuceniu skargi na niewykonanie przez Ministra Infrastruktury i Rozwoju wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 1796/12. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że skarżący wniósł zażalenie na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lutego 2016 r. odrzucające skargę na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., dalej zwanej "P.p.s.a."). Sąd zauważył, że w tym wypadku przepisy P.p.s.a. przewidują wniesienie środka odwoławczego w postaci skargi kasacyjnej stosownie do art. 173 § 1 P.p.s.a., o czy skarżący został pouczony przy doręczeniu zaskarżonego postanowienia. Mając powyższe na uwadze, WSA w Warszawie, działając na podstawie art. 178 w związku z art. 197 § 2 P.p.s.a., odrzucił zażalenie, jako niedopuszczalne.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożył M. W.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.

Zażalenie nie zawiera usprawiedliwionych podstaw.

Sąd I instancji prawidłowo ocenił, że od postanowienia z dnia 15 lutego 2016 r. przysługiwało prawo do wniesienia skargi kasacyjnej, a nie zażalenia. Niezależnie bowiem od wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2015 r., poz. 658), od postanowienia o odrzuceniu skargi na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 P.p.s.a., przysługuje skarga kasacyjna (art. 173 § 1 P.p.s.a.). Od takich postanowień nie przysługuje zażalenie, co potwierdza treść art. 194 § 1 P.p.s.a. i na co prawidłowo wskazał Sąd I instancji. Jednocześnie Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wniesionego w tej sprawie środka odwoławczego od postanowienia z dnia 15 lutego 2016 r. nie można było potraktować jako skargi kasacyjnej. Należy bowiem mieć na uwadze, że skarga kasacyjna, w odróżnieniu od zażalenia, jest sformalizowanym środkiem prawnym, który w myśl art. 175 § 1 P.p.s.a. powinien być sporządzony przez adwokata lub radcę prawnego (tzw. przymus adwokacko-radcowski) bądź osoby wymienione w § 2 i 3 tego przepisu. Przedmiotowy środek odwoławczy skarżący sporządził osobiście. Nie ma przy tym wątpliwości, że nie należy on do kręgu podmiotów uprawnionych, na podstawie art. 175 § 1-3 P.p.s.a., do samodzielnego sporządzenia skargi kasacyjnej. Tego rodzaju brak formalny uniemożliwiał potraktowanie wniesionego zażalenia jako skargi kasacyjnej.

W tej sytuacji, Sąd pierwszej instancji słusznie uznał, że zażalenie na postanowienie z dnia 15 lutego 2016 r. było niedopuszczalne i podlegało odrzuceniu na podstawie art. 178 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 184 w związku z art. art. 197 § 1 i 2 P.p.s.a., orzekł jak w sentencji.

Strona 1/1