W ocenie NSA wyjaśnienia skarżącego zasługują na wiarę i uzasadniają przypuszczenie, że w toku technicznego wykonania zarządzeń WSA w Warszawie, mogło dojść do przypadkowego niezałączenia wezwania do usunięcia braków formalnych. Przekonanie powyższe wzmacnia również brak logiki w działaniu podmiotu, który - gdyby założyć, iż został prawidłowo wezwany zarówno do uzupełnienia braków formalnych jak i fiskalnych skargi - sformułowałby zarzuty tylko względem tych ostatnich i uzupełniłby jedynie te braki, pomijając braki formalne (nie nadsyłając odpowiedniej liczby odpisów skargi kasacyjnej).
Za uwzględnieniem zażalenia przemawiała również zasada prymatu merytorycznego rozpoznania sprawy, nad rozpoznaniem jej w sposób formalny. Zdaniem NSA, jeżeli istnieją wątpliwości, co do prawidłowości doręczenia zarządzeń nakładających na stronę określone obowiązki i to pod rygorem formalnego zakończenia sprawy poprzez odrzucenie skargi, to uwzględniając okoliczności sprawy, należy kierować się potrzebą doprowadzenia do merytorycznego jej zbadania (zob. postanowienie NSA z dnia 1 września 2011 r. o sygn. akt I OSK 1448/11; postanowienie NSA z dnia 26 września 2012 r. o sygn. akt I OSK 2161/12; postanowienie NSA z dnia 3 czerwca 2015 r., I OSK 1388/15). W niniejszej sprawie okoliczności takie występują. Należało rozstrzygnąć na rzecz skarżącego kasacyjnie (por. postanowienie NSA z dnia 5 stycznia 2010 r., II OZ 1150/09).
W świetle powyższego NSA, na podstawie art. 185 § 1 p.p.s.a. uchylił zaskarżone postanowienie (nie było potrzeby przekazywania sprawy do ponownego rozpoznania, bowiem WSA w Warszawie nie badał jej merytorycznie).