Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 14 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. Z. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lipca 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 1346/16 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi A. Z. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] kwietnia 2016 r., nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie części nieruchomości postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 5 lipca 2016 r., sygn. akt IV SA/Wa 1346/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] kwietnia 2016r., nr [...] w przedmiocie zezwolenia na niezwłoczne zajęcie części nieruchomości.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji podał, że A. Z., dalej skarżący, wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] kwietnia 2016 r. orzekającą o zezwoleniu PGE Dystrybucja S.A. z siedzibą w Lublinie na niezwłoczne zajęcie części nieruchomości położonej w miejscowości Lipniki, gm. Łyse, oznaczonej jako działka nr [...], w celu budowy napowietrznej linii elektroenergetycznej. W skardze zawarto również wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżący podniósł, że konsekwencją niewstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji będzie rozpoczęcie prac związanych z realizacją inwestycji, co spowoduje, w razie ewentualnego uwzględnienia skargi, trudne do odwrócenia skutki w postaci znacznej szkody na nieruchomości.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, powołując art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), dalej P.p.s.a., odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
W uzasadnieniu podał, że orzekając o wstrzymaniu lub odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu sąd ocenia, czy w sprawie zaistniały przesłanki określone w art. 61 § 3 P.p.s.a., a ocena ta zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku złożonym przez stronę. Oznacza to, że wniosek powinien być wnikliwie uzasadniony. Strona występująca z wnioskiem w powyższym przedmiocie winna wykazać istnienie jednej z przesłanek określonych w art. 61 § 3 P.p.s.a. Brak jakiegokolwiek uzasadnienia wniosku lub uzasadnienie go w sposób lakoniczny, sprowadzający się w gruncie rzeczy do przytoczenia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu, uniemożliwia sądowi ocenę, czy przesłanki te w sprawie występują.
Zdaniem Sądu I instancji, rozpoznawany wniosek powyższych wymogów nie spełnia, bowiem skarżący ograniczył się jedynie do sformułowania wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji i przytoczenia ustawowych przesłanek w tym zakresie, bez przedstawienia stosownej argumentacji. Nie uprawdopodobnił istnienia przesłanek wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji.
Sąd I instancji podkreślił, że skoro skarżący nie wykazał w sposób jednoznaczny i nie budzący wątpliwości, że w sprawie zachodzi realna możliwość zaistnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, to brak było podstaw do udzielenia ochrony tymczasowej i wydania orzeczenia zgodnego z oczekiwaniami skarżącego. Niezależnie od powyższego Sąd I instancji zauważył, że zaskarżonej decyzji został nadany rygor natychmiastowej wykonalności, a zatem wstrzymanie wykonania decyzji opatrzonej rygorem natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 108 k.p.a. byłoby działaniem sprzecznym z założeniem ustawodawcy i niweczyłoby cel takiego uregulowania. Dodatkowo podał, że wydanie zaskarżonej decyzji było uzasadnione ważnym interesem gospodarczym albowiem budowa linii energetycznej niewątpliwie poprawi stabilność i dostępność zasilania w energię elektryczną oraz pozwoli na zwiększenie możliwości przyłączenia nowych odbiorców, a w konsekwencji przyczyni się do rozwoju gospodarczego regionu.