Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. M. i B. K. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lipca 2021 r. sygn. akt I SA/Wa 281/20 o odrzuceniu skargi kasacyjnej E. M. i B. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 lipca 2020 r. sygn. akt I SA/Wa 281/20 w sprawie ze skargi E. M. i B. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia i wypłaty odszkodowania za nieruchomość postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 14 lipca 2020 r., I SA/Wa 281/20, oddalił skargę E. M. i B. K. na decyzję Wojewody [...] z [...] grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia i wypłaty odszkodowania za nieruchomość.
Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosły E. M. i B. K., reprezentowane przez radcę prawnego.
W dniu 19 kwietnia 2021 r. w wykonaniu zarządzenia Przewodniczącej Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 11 marca 2021 r. wezwano pełnomocnika skarżących do usunięcia braków formalnych skargi kasacyjnej przez złożenie wniosku o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie albo oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy, w terminie 7 dni, pod rygorem odrzucenia skargi kasacyjnej.
Powyższe wezwanie zostało doręczone pełnomocnikowi skarżących 27 kwietnia 2021 r., a zatem termin do jego wykonania upłynął 4 maja 2021 r. Wezwanie pozostało bezskuteczne.
Postanowieniem z 15 lipca 2021 r., I SA/Wa 281/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 178 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej: p.p.s.a.), odrzucił powyższą skargę kasacyjną. W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że w niniejszej sprawie nie uzupełniono, w terminie zakreślonym wezwaniem z 19 kwietnia 2021 r., braków formalnych skargi kasacyjnej przez złożenie wniosku o rozpoznanie skargi kasacyjnej na rozprawie albo oświadczenia o zrzeczeniu się rozprawy. O zwrocie wpisu sądowego Sąd I instancji orzekł na podstawie art. 232 § 1 pkt 1 p.p.s.a.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyły skarżące, reprezentowane przez dotychczasowego pełnomocnika - r. pr. B. G., wnosząc o jego uchylenie i przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania na rozprawie. W uzasadnieniu wskazano, że skarga kasacyjna została złożona w terminie ustawowym i opłacona. W ocenie pełnomocnika skarżących w związku tym, że zasadą wyrażoną w art. 182 p.p.s.a. jest rozpoznanie sprawy na rozprawie, pełnomocnik zrozumiał, że tylko w przypadku gdyby chciał, aby skargę kasacyjną rozpoznać poza rozprawą należy zgłosić taki wniosek. Zdaniem pełnomocnika niezłożenie wniosku powinno skutkować przeprowadzeniem rozprawy w oparciu o art. 182 § 2 p.p.s.a., który stanowi, że NSA rozpoznaje sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy strona, która ją wniosła zrzekła się rozprawy. Jako, że strona skarżąca nie zrzekła się rozprawy, to rozprawa winna być przeprowadzona. Brak oświadczenia strony nie może skutkować odrzuceniem skargi, gdyż jest to nadinterpretacja przez WSA co jest brakiem formalnym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 176 § 1 p.p.s.a. skarga kasacyjna powinna zawierać: 1) oznaczenie zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem czy jest ono zaskarżone w całości, czy w części; 2) przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie; 3) wniosek o uchylenie lub zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany. Stosownie natomiast do art. 176 § 2 p.p.s.a. poza wymaganiami, o których mowa w § 1, skarga kasacyjna powinna czynić zadość wymaganiom przewidzianym dla pisma strony oraz zawierać wniosek o jej rozpoznanie na rozprawie albo oświadczenie o zrzeczeniu się rozprawy. W świetle art. 176 p.p.s.a. skarga kasacyjna jest zatem sformalizowanym środkiem prawnym i powinna czynić zadość nie tylko wymaganiom przewidzianym dla pisma w postępowaniu sądowym, lecz także właściwym dla niej wymaganiom konstrukcyjnym. W art. 177a p.p.s.a. ustawodawca przewidział jednak tryb usunięcia braków skargi kasacyjnej w przypadku, gdy skarga nie spełnia wymagań przewidzianych w art. 176, innych niż przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie.