Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Sikorska po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. S. i M. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 sierpnia 2018 r., sygn. akt IV SA/Wa 189/18 o odmowie przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi w sprawie ze skargi B. S. i M. S. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...] listopada 2017 r., nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 16 sierpnia 2018 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił B. S. i M. S. przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych skargi poprzez złożenie dwóch odpisów skargi. W uzasadnieniu wskazał, że okoliczności podniesione przez skarżących nie uprawdopodabniają braku ich winy w uchybieniu terminu. Błędne zrozumienie wezwania sądowego, prawidłowo sformułowanego, nie można zakwalifikować jako niezawinioną przyczynę, której nie można było usunąć przy użyciu możliwych do podjęcia działań. Podobnie Sąd ten ocenił okoliczność dysponowania przez skarżących tylko jedynym odpisem skargi, który można było zduplikować lub przepisać.
Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli skarżący, wskazując, że byli oni przeświadczeni, że Sąd, wzywając ich do nadesłania trzech odpisów skargi, się pomylił.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne.
Artykuł 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302), dalej "p.p.s.a.", przewiduje możliwość przywrócenia przez sąd uchybionego terminu do dokonania czynności w postępowaniu sądowym. Przywrócenie takie uzależnione jest od wykazania przez stronę braku jej winy w uchybieniu, zaś okoliczności wskazujące na brak winy uprawdopodobnione winny być we wniosku o przywrócenie terminu, co wynika z art. 87 § 2 tej ustawy.
W przedmiotowej sprawie skarżący zostali solidarnie wezwani przez Sąd pierwszej instancji do uzupełnienia braków formalnych skargi m.in. przez złożenie jej trzech odpisów, w terminie siedmiu dni, pod rygorem odrzucenia skargi. W odpowiedzi na to wezwanie przesłali jeden odpis skargi, nie wykonując prawidłowo zobowiązania Sądu. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego powyższe wezwanie zostało sformułowane w sposób jasny i zrozumiały i możliwe było jego prawidłowe wykonanie. Za błędne natomiast należy uznać założenie skarżących, że Sąd, żądając trzech odpisów skargi, się pomylił i w rzeczywistości wzywał tylko o jeden odpis. Zamiast zastosować się do wezwania Sądu pierwszej instancji, skarżący postanowili świadomie wykonać je błędnie - tak jak im się wydawało, że będzie prawidłowo. Trudno znaleźć logiczne wytłumaczenie dla takiego rozumowania. Strony postępowania nie mogą skutecznie kwestionować decyzji sądu w formach nieprzewidzianych w ustawie.
W tych okolicznościach trudno przyznać rację skarżącym, że nieuzupełnienie braków skargi nastąpiło bez ich winy. Wina ta polega na nieuważnym przeczytaniu jasnego sądowego wezwania i jego błędnym wykonaniu, ewentualnie na niezrozumieniu tego wezwania i niezwróceniu się niezwłocznie do Sądu z prośbą o pomoc w jego prawidłowym wykonaniu.
Wobec powyższego Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., postanowił jak w sentencji.