Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Marek Stojanowski po rozpoznaniu w dniu 22 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. G. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 14 października 2013 r., sygn. akt II SA/Ke 360/13 o pozostawieniu bez rozpoznania wniosku o zwolnienie od wpisu sądowego w sprawie ze skargi A. G. na uchwałę Rady Powiatu w B. z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody dla powiatowej jednostki organizacyjnej na oddanie części nieruchomości w dzierżawę postanawia: oddalić zażalenie
A.G., w sprawie zainicjowanej skargą na uchwałę Rady Powiatu w B. z dnia [...] grudnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie wyrażenia zgody dla powiatowej jednostki organizacyjnej na oddanie części nieruchomości w dzierżawę, złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od wpisu sądowego od skargi.
Zważywszy, że ww. pismo nie zostało złożone na urzędowym formularzu PPF, zarządzeniem Przewodniczącego z dnia 21 sierpnia 2013 r. (doręczonym w dniu 26 sierpnia 2013 r.) skarżący został zobowiązany do usunięcia ww. braku formalnego w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia wezwania - pod rygorem pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania.
Wnioskodawca do dnia 2 września 2013 r. nie uzupełnił wskazanego braku, w związku z czym Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zaskarżonym postanowieniem pozostawił ww. wniosek bez rozpoznania.
Powołując się na treść art. 252 § 2 i 257 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", Sąd Wojewódzki uznał, że nieuzupełnienie przez A. G. braku ww. wniosku w zakreślonym terminie musiało skutkować wydaniem orzeczenia o wskazanej treści.
A. G., w zażaleniu złożonym na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, wnosząc o jego uchylenie, wskazywał, że złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jedną skargę, która następnie zarządzeniem z dnia 23 maja 2013 r. została rozdzielona na 69 skarg. Jego zdaniem, ww. zrządzenie ma jedynie na celu wyłudzenie od niego nienależnych opłat sądowych. Skoro bowiem została złożona jedna skarga, to powinien on uiścić również jeden wpis od tej skargi, który uiścił. Rozdzielenie spraw spowodowało, że złożył wniosek o zwolnienie go od obowiązku uiszczenia wpisu od skargi. W ocenie skarżącego, składanie zaś tego rodzaju oświadczenia stanowi jedynie fikcję, która ma uzasadnić odmowę przyznania mu prawa pomocy w żądanym zakresie. Ze składnego oświadczenia nie będzie bowiem wynikać, iż skarżący faktycznie nie dysponuje środkami na pokrycie wpisu.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 252 § 2 P.p.s.a. wniosek o przyznanie prawa pomocy winien być złożony na urzędowym formularzu według ustalonego wzoru. W razie niezłożenia wniosku na formularzu strona wzywana jest do uzupełnienia tego braku, w zakreślonym do dokonania tej czynności terminie. Jest to wymóg bezwzględny, niezależny od racji, które strona przedstawia na okoliczność konieczności odstąpienia w stosunku do niej od tego wymogu. W razie nieuzupełnienia braków wniosku w zakreślonym terminie Sąd zobowiązany jest do pozostawienia wniosku bez rozpoznania, co wynika z art. 257 P.p.s.a.
A. G. wezwany został do złożenia wniosku o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu. W zakreślonym terminie braki wniosku nie zostały uzupełnione, wobec czego słusznie pozostawiono go bez rozpoznania.
Na tym etapie sprawy nie mają natomiast znaczenia podnoszone przez skarżącego okoliczności, dotyczące wydania zarządzenia o rozdzieleniu skarg.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji - na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 P.p.s.a.