Dnia 29 grudnia 2011 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 29 grudnia 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. B. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału IV Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2011 r., sygn. akt IV SA/Wr 817/11, o wezwaniu do uiszczenia wpisu w sprawie ze skargi J. B. na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 17 stycznia 2008 r., nr XVII/488/08, w przedmiocie regulaminu przyznawania dodatków oraz innych składników wynagrodzenia dla nauczycieli zatrudnionych w szkołach i placówkach opiekuńczo-wychowawczych prowadzonych przez Miasto postanawia: oddalić zażalenie.
Przewodniczący Wydziału IV Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wezwał J. B. do uiszczenia wpisu sądowego od skargi na uchwałę Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 17 stycznia 2008 r., nr XVII/488/08, w przedmiocie regulaminu przyznawania dodatków oraz innych składników wynagrodzenia dla nauczycieli zatrudnionych w szkołach i placówkach opiekuńczo-wychowawczych prowadzonych przez Miasto, w kwocie 300 zł. Zarządzenie w tej sprawie z dnia 25 listopada 2011 r., sygn. akt IV SA/Wr 817/11, zostało wydane na podstawie art.220 §§ 1 i 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2002 r. nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "p.p.s.a.") oraz § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 221, poz. 2193., dalej "rozporządzenie").
J. B. w zażaleniu na powyższe zarządzenie zarzucił naruszenie przepisu art. 239 pkt 1) lit. d) ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. p.p.s.a. i niewłaściwe zastosowanie przepisu § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia ponieważ w sprawie skargi na przedmiotową uchwałę z dnia 17 stycznia 2008 r. punktem wyjścia do stwierdzenia istnienia (lub nieistnienia) obowiązku uiszczenia kosztów sądowych (wpisu od skargi) powinien być art. 239 pkt 1) lit. d. p.p.s.a. Zgodnie z tym przepisem nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych strona skarżąca w sprawach ze stosunków pracy. Tymczasem kwestia określenia w regulaminie składników wynagrodzenia (przyznawania dodatków) jest sprawą ze stosunków pracy w rozumieniu art. 239 pkt 1) lit. d ustawy, ponieważ ten akt prawa miejscowego reguluje istotny element stosunków pracy jakim jest wynagrodzenie nauczyciela.
Takie ustawowe zwolnienie od obowiązku uiszczania kosztów sądowych zdaniem skarżącego oznacza, że kwestii tej nie mógł uregulować odmiennie akt wykonawczy (wprowadzając obowiązek opłaty w sprawach, gdzie ustawodawca wprost przesądził o braku obowiązku opłat), a stosowanie przepisu § 2 ust. 1 pkt 3 ww. rozporządzenia Rady Ministrów powinno uwzględniać treść art. 239 pkt 1) lit d p.p.s.a.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Stosownie do art.214 § 1, art.220 § 1 i art.230 § 1 p.p.s.a., do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie. Sąd nie podejmie żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. Od pism wszczynających postępowanie przed sądem administracyjnym w danej instancji pobiera się wpis stosunkowy lub stały.
Pismem o którym mowa w wymienionych przepisach jest między innymi skarga (art.230 § 2 p.p.s.a.). Na podstawie § 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia wpis stały bez względu na przedmiot zaskarżonego aktu lub czynności wynosi w sprawach skarg na akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej 300 (trzysta) zł.
Odnosząc się do zarzutu zawartego w zażaleniu wskazać należy, że w katalogu spraw, w których strona skarżąca działanie lub bezczynność organu nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych (ustawowe zwolnienie od kosztów sądowych), wymienione są sprawy ze stosunków pracy i stosunków służbowych (art. 239 pkt 1 lit. d p.p.s.a.). Określenie "sprawa ze stosunku pracy i stosunków służbowych" oznacza, że chodzi o sprawę, której przedmiot wyznacza określony stosunek prawny, którego źródłem są przepisy prawa regulujące treść oraz strony tego stosunku prawnego. Zatem sprawą ze stosunku pracy lub stosunku służbowego, o której mowa w art. 239 pkt 1 lit. d p.p.s.a., jest sprawa, której przedmiot ma swoją podstawę w stosunku pracy lub stosunku służbowym. Wskazany przepis dotyczy więc takich spraw, w których przedmiotem zaskarżonego działania lub bezczynności organu administracji publicznej jest określone rozstrzygnięcie, które wynika ze stosunku pracy lub stosunku służbowego skarżącego albo którego podstawą jest stosunek pracy lub stosunek służbowy skarżącego. Tak więc ustawowe zwolnienie od kosztów sądowych na podstawie tego przepisu dotyczy skarżącego, który wnosi skargę w sprawie, której przedmiotem jest stosunek pracy lub stosunek służbowy skarżącego.