Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Izabella Kulig - Maciszewska po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia A. F. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 1984/12 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi A. F. i B. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Siedlcach z dnia [...] sierpnia 2012 r., nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 4 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Wa 1984/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił A. F.przyznania prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia Sąd I instancji podał, że w następstwie wezwania o uiszczenie wpisu sądowego w wysokości 1500 zł skarżąca skierowała do Sądu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Postanowieniem z dnia 27 listopada 2012 r., referendarz sądowy odmówił przyznania skarżącej prawa pomocy w żądanym zakresie.
Skarżąca wniosła sprzeciw od powyższego postanowienia.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpoznając złożony wniosek stwierdził, że nie zasługuje on na uwzględnienie.
Sąd podkreślił, że przy ocenie zasadności wniosku o przyznanie prawa pomocy ustawodawca nakazuje stosowanie surowych kryteriów oceny. Strona domagając się uwzględnienia takiego wniosku w całości czy też w części musi wykazać, że znajduje się w wyjątkowo trudnej sytuacji, która w znaczący sposób odbiega od przeciętnej. Tylko zatem te osoby, które wykażą, iż ich sytuacja materialna jest ciężka mogą oczekiwać, że ich wniosek zostanie uwzględniony. Zdaniem Sądu powoływanie się przez wnioskodawcę na charakter administracyjny sprawy, której dotyczy skarga, nie może stanowić okoliczności, którą należy uwzględnić dla oceny zasadności wniosku o przyznanie prawa pomocy. Skoro bowiem strona decyduje się na złożenie skargi do sądu z założenia powinna liczyć się z koniecznością poniesienia określonych kosztów sądowych.
Sąd stwierdził, że skarżąca nie wykazała, że pozostaje w sytuacji uzasadniającej uwzględnienie wniosku. Skarżąca ma zabezpieczone potrzeby bytowe (choć jest obciążony spłatą kredytu hipotecznego), ponadto wraz z mężem uzyskuje stały miesięczny dochód w łącznej kwocie 14000 zł. Dodatkowo jest właścicielką lub współwłaścicielem kilku nieruchomości gruntowych (działek), jak również na dzień złożenia wniosku dysponowała oszczędnościami w wysokości 6000 zł. Zdaniem Sądu nie można więc uznać, że jest osobą ubogą, a jej sytuacja majątkowa jest trudna.
Sąd wskazał także, że najwyższym z kosztów sądowych do opłacenia którego jest zobowiązany skarżący jest wpis w wysokości 1500 zł, zaś wezwanie o dokonanie wpłaty skierowano zarówno do wnioskodawczyni jak i jej brata.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła A. F., wnosząc o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, ewentualnie uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.
Zdaniem skarżącej fakt wykazania w złożonym oświadczeniu posiadania określonych zasobów finansowych nie świadczy o tym, iż skarżąca jest w stanie ponieść koszty sądowe.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270), zwanej dalej "p.p.s.a." - wprost przenosi na stronę obowiązek wykazania, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym).