Zażalenie na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I WSA w Warszawie w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...]r., znak: [...] w przedmiocie nabycia nieruchomości z mocy prawa z dniem [...] r.
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Iwona Bogucka po rozpoznaniu w dniu 15 listopada 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. C. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 września 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 320/17 o pozostawieniu wniosku z dnia 22 maja 2018 r. bez rozpoznania w sprawie ze skargi M.C. na decyzję Ministra Infrastruktury i Budownictwa z dnia [...]r., znak: [...] w przedmiocie nabycia nieruchomości z mocy prawa z dniem [...] r. postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Zarządzeniem z dnia 29 maja 2018 r. Przewodniczący Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wezwał skarżącego do uzupełnienia opłaty kancelaryjnej za wydanie odpisu sentencji wyroku z dnia 19 października 2017 r. ze stwierdzeniem prawomocności w kwocie 10 złotych, stosownie do § 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych (Dz.U. Nr 221, poz. 2192).

Na powyższe postanowienie skarżący wniósł zażalenie podnosząc, że jego wniosek dotyczył tylko stwierdzenia prawomocności wyroku, a nie wydania jego odpisu.

Postanowieniem z dnia 31 lipca 2018 r., sygn. akt I OZ 694/18 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił zażalenie. Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu uznał, że stwierdzenie prawomocności, tj. wydanie postanowienia w tym przedmiocie, ma w praktyce formę pieczęci przystawionej na oryginale orzeczenia. Innymi słowy, sporządzenie odpisu sentencji wyroku oraz stwierdzenie prawomocności, chociażby miało ono miejsce na tym właśnie odpisie, podlega dwóm oddzielnym opłatom stosownie do wskazanego wyżej przepisu rozporządzenia.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zarządzeniem z dnia 10 sierpnia 2018 r. wezwał skarżącego do wykonania prawomocnego zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 29 maja 2018 r. poprzez uiszczenie, w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia wniosku z dnia 22 maja 2018 r. bez rozpoznania, uzupełniającej opłaty kancelaryjnej w wysokości 10 zł. Dodatkowo poinformowano skarżącego, że na niniejsze wezwanie nie przysługują środki zaskarżenia.

Po sprawdzeniu rejestru opłat sądowych, Wojewódzki Sąd Administracyjny postanowieniem z dnia 21 września 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 320/17 pozostawił, na podstawie art. 220 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, dalej: "P.p.s.a."), wniosek z dnia 22 maja 2018 r. bez rozpoznania.

Na powyższe postanowienie skarżący wniósł zażalenie podtrzymując wcześniejszą argumentację.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw, dlatego podlega oddaleniu, ponieważ zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie odpowiada prawu. Stwierdzono w nim prawidłowo, że zgodnie z art. 220 § 1 P.p.s.a., Sąd nie podejmuje żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie została uiszczona należna opłata.

Zgodnie z art. 234 § 1 P.p.s.a. za stwierdzenie prawomocności oraz wydanie odpisów pobiera się opłatę kancelaryjną. Jak wynika z akt sprawy pismem z dnia 22 maja 2018 r. skarżący zwrócił się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie o stwierdzenie prawomocności wyroku z dnia 19 października 2017 r. oraz przesłanie dokumentu stwierdzającego tę prawomocność. Do wniosku skarżący załączył dowód uiszczenia opłaty kancelaryjnej w kwocie 10 złotych. W takiej sytuacji należało uznać, że Przewodniczący Wydziału I Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie prawidłowo wezwał skarżącego do uzupełnienia opłaty kancelaryjnej. Prawidłowo została ustalona również wysokość tej opłaty. Zgodnie bowiem z § 1 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości opłat kancelaryjnych pobieranych w sprawach sądowoadministracyjnych za każdą stronę odpisu oraz za stwierdzenie prawomocności pobiera się opłatę kancelaryjną w kwocie 10 zł. W sprawie niniejszej kwota ta wynosiła łącznie 20 zł (za jedną stronę odpisu sentencji wyroku - 10 zł oraz stwierdzenie prawomocności - 10 zł). Sporządzenie odpisu sentencji wyroku oraz stwierdzenie prawomocności, chociażby miało ono miejsce na tym właśnie odpisie, podlega dwóm oddzielnym opłatom stosownie do wskazanego wyżej przepisu rozporządzenia.

Prawidłowe było zatem działanie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, który postanowieniem z dnia 21 września 2018 r., sygn. akt I SA/Wa 320/17 pozostawił, na podstawie art. 220 § 1 P.p.s.a., wniosek z dnia 22 maja 2018 r. bez rozpoznania z uwagi na niewykonanie zarządzenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 sierpnia 2018 r.

Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 w związku z art. 197 § 2 i art. 198 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi postanowił zażalenie oddalić.

Strona 1/1